Act I: Sinful Acts ✓ [EDITING]

•°Twenty one°•

"Now that I'm clean.
I'm never gonna risk it."
-Taylor Swift (Clean)

Pieces

--- 13 years later ---

I'm 35 years old now and Nathalie Feign is already 15. My son Nathan Vernon is 13.

"Mom I really wanna go. Please payagan mo na po kami ni Vernon."

Pangungulit ni Nathalie sakin. No. I won't allow them whatever it takes.

"No baby. Dito lang kayo ni Vernon. Listen to me okay? Kapag sinabi kong di pwede, di pwede."

I firmly said as I walk towards the door. I sighed before looking at children again. I drove to the office I need to work.

I sighed and sighed. Ilang taon na nga ba? Its been years pero pakiramdaman ko parang kahapon lang nangyari ang lahat. Wala akong ibang naramdaman kundi sakit at pangungulila. Sakit dahil sa panloloko sa akin ni Vince at pangungulila dahil miss na miss ko na sya.

I'll be a hypocrite kung sasabihin kong hindi ko na sya mahal. Sya lang atah ang huling lalaking mamahalin ko. But the pain and anger is still here. Galit ako. Galit parin ako sa kanya.

Pero nitong mga nakaraang araw ay hindi ko na alam. Parang nawawala na ang galit na nararamdaman ko. Maybe time really heal all wounds. Siguro mapapatunayan ko lang kung magkikita kaming muli. Pero hindi ko alam kung gusto ko nga ba syang makita.

Sa loob ng nakalipas na taon ay pinagtuunan ko lang ng pansin ang kumpanya at ang mga anak ko. The intercom beeped.

"Good morning Ma'am Sir Stanley wants to see you." 

"Send him in."

Not a moment later the door opens at niluwa niyon si Stan.

"You're not going there? Hindi mo rin pinayagan si Nathalie at Vernon. Nagtatampo yung mga bata."

I sighed and gave him a tired look.

"Hindi ako pupunta Stan at lalong hindi si Nathalie at Vernon."

He just nod.

"Are you okay then?"

"Yes. Bakit naman ako hindi magiging okay?"

Nagkibit-balikat lang sya at ngumiti. After the case years ago we decided to separate ways and remain as friends. Nahirapan kaming ipaintindi kay Nathalie na hindi kami mag asawa pero hindi nag laon ay naintindihan nya rin. He still works on the company.

"Simula noon ay hindi pa natin napaguusapan ang mga nangyari. Sure ka bang ayos ka lang?" dagdag na tanong nya. I smiled and nod at him.

"If so, pwede ba tayong mag dinner later?"

I laughed and agreed. Pinamulahan naman sya ng muka. I know whats he's doing. He wants us to date. Isang taon na syang nagpaparamdam ng pagkagusto nya sakin pero winawalang bahala ko lang yun. I don't think I'm ready to enter a romantic relationship again.

Isa pa I'm still not sure kung naka move on na ba ako kay Vince. Paano kung hindi pa pala? Ang unfair nun para kay Stan. He's a good friend and I don't want to hurt him.

"Isama natin yung dalawa. Ayoko namang tumagal pa ang tampo nila."

Nakita ko kung paano bumagsak ang balikat ni Stan dahil sa sinabi ko. Akala nya siguro papayag ako na kami lang dalawa ha? I don't wanna give him false hopes.

"Okay sige. Mauna na ako I still have tons of works. Dumaan lang talaga ako para itanong kung pwede tayong mag dinner."

"Okay. See you later then." saad ko at yumuko na para pirmahan ang mga papel sa mesa ko. He was about to open the door when he stop.

"Natasha you know that I like you right?"

Nag angat ako ng tingin sa kanya.

"Stan I---"

"Oh never mind that. Sige I'll see you later." tuluyan na syang lumabas at hindi na lumingon pa. I feel bad for him. Sana kaya ko nalang suklian ang pagmamahal nya.

---

Nang mag ala-sais ay dinaanan nya akong muli sa office at sinundo namin ang mga anak ko. We went to a fancy restaurant na paborito ni Nathalie. Hindi parin nila ako kinikibo kahit kumakain na kami.

"Please talk to me. Nagtatampo pa rin ba kayo?"

I asked her while we're eating. Wala rin naman akong nakuhang response mula sa anak ko. Sa gantong pagkakataon ay tahimik lang si Stan.

"Baby Bakit ka ba nagtatampo?" tanong ko kay Nathalie at tignan ko ang bunso ko. Tahimik lang na kumakain si Vernon na parang walang pakialam sa nangyayari.

"Now you're asking why Mom when in fact you really know the reason." she said pagkatapos ay inismiran ako.

"Nathalie is that the proper way of talking to your mom? Hindi ka namin pinalaking ganyan." this time ay sumabat na si Stan. Pinigilan ko sya. Away naming mag ina ito.

"You're not our father."
Nakita ko kung paano dumaan ang sakit sa mga mata ni Stan dahil sa sinabi ni Nathalie.

Nang taon din nung maghiwalay kami ni Stan ay sinabi ko na kay Nathalie na si Vince ang tunay nyang ama. Dahil kinausap ako ng lawyer ni Vince para hilingin na makilala sya ni Nathalie bilang totoong ama. Noong una ay nagalit sa akin ang anak ko pero natanggap nya rin naman ang lahat.

Noong isilang ko naman si Vernon ay pinayagang lumabas sandali si Vince para puntahan ako pero hindi kami nagkita. Alam na ni Vernon kung sino ang daddy nya habang lumalaki sya.

"Nathalie honey..." I gently said as I reach for her hand.

"Mommy ngayon ang labas ni Papa sa kulungan at alam kong alam mo yun. I don't understand you. This past few months pinagbawalan mo kaming dalawin si papa, sinunod namin yun. Pero ito? We promised him we'll be there! He needs us! He even wants you to be there!"

She's now crying. Mas masakit pala ang magalit sayo ang mga anak mo. I hurts so bad.

"I'm sorry honey. I'm sorry." tuluyan na ring tumulo ang luha ko. Mabuti nalang at nasaloob kami ng isang private room ng restau kundi ay paniguradong marami ng chismosong nakatingin samin.

Stan went beside me and caressed my back. Si Vernon naman ay nanatiling nakatingin sa Ate nya. Nathalie stood up. Akmang bubuksan nya ang pinto ng pumasok ang taong hindi ko pa handang makita.

"Papa!"

Sigaw ni Nathalie at mabilis na tinakbo ang distansya nilang mag ama at niyakap ito. Tumayo din si Vernon at yumakap sa ama nya. I just sit there and cried. Masama ba akong ina? Masama bang ilayo ko ang mga anak ko sa sakit na pwede idulot ni Vince?
Mag isa ko silang pinalaki. Kahit mahirap ay kinaya kong ibigay lahat ng kailangan nila. Ayoko lang naman silang masaktan.

Masama bang takbuhan ko muna ang sakit sa ngayon?

Natatakot akong masirang muli ang mga piraso ng puso ko na pinilit kong buuhin sa nakalipas na mga taon.

[UNEDITED]
05/18/16