5

26 2 1
                                    

Hastanede o kadar çok sıkılmıştım ki annemin uyumasını fırsat bilip koridora çıktım.Beni görse çok kızardı fakat benim için sorun değildi.Koridorda ilerlerken dikkatimi benimle aynı katta kalan hastanın odası çekti.Odanın önüne geldiğim an kapıdan konuşma sesleri geliyordu.İçeri girdiğimde hastaneye geldiğimiz zaman babamın odasında oturan çocuğu gördüm.Demek hastaydı ve ben bunu bilmiyordum.Yatağına doğru ilerlediğim anda beni gözleriyle bir kaç dakika süzdü ve bağırmaya başladı.Neden bağırdığını bilmiyordum ama çok korktum.Onunla birlikte bende bağırmaya başladım ve o panikle koridora çıktım.Annem bağırışlarımızı duyduğu anda koridorda annemle karşılaştık.Ben ve o çocuk bağırırken çığlıklarımıza birde annem eklendi.Hastanedeki doktorlar ve görevlilerin neredeyse hepsi yanımıza geldiler.Ne ne olduğunu anlamak için sordular.Fakat hiçbir cevap vermemiştim.Korkuyordum.Çığlıklarının içindeki o karanlık duyguya hapsolmuştum.Bana kalsa susmadan herşeyi anlatactım.Ama yapamadım.Sersemlik çökmüş vücüdum zorlayak önümdeki oturaklardan birisine oturdum.Neyi vardı acaba? Merak ediyorum ama bir daha bu cesareti bulup odasına gidemezdim korkuyordum.Babamın ve annemin zoruyla odama yattım.Ne olduğunu bilmiyordum ama çözecektim bu olayı.Koridorda gördüğüm nöbetçi listesi geldi aklıma.Babam bu akşam nöbetçiydi ve gece annem uyuduğunda babamın yanına gidip soracaktım.Biliyorum herşeyi anlatacak.Çünkü o onun oğlu ve bende kızıyım.Gece saat 3:30'u gösterirken babamı orada bulmak umuduyla kantinin yanındaki minik dinlenme odasına gittim.Babam orada yalnızdı ve kitap okuyordu.Beni görünce yataktan kalktığıma her ne kadar kızsada onu aldırmadan sordum.
-Onun neyi var ?
-Kimin? Batuhan'ın mı ?
-Evet baba işte adı her neyse
-Annesi eskiden başka bir Adamla evliymiş çocuk doğunca hiç istememiş.3 yaşından beri onu dövüyormuş.Odaya kapatıyormuş.Annesi hiç bir şey yapamamış.İşte sonra boşandı biz evlendik.Bende hastaneye getirdim.Konuşmaz oldu doğru düzgün yemek bile yemiyor.Yanına gelen herkese saldırıyor.Hatta kontrol için İngiltere'den gelen doktora saldırdı.Zor kurtardık elinden.Yanına gelen herkesi kendisini dövecek zannediyor o yüzden bağlı ve durumu git gide düzeliyor.Sorun yok yani korkma.
-Peki tamam görüşürüz.
İçimdeki çocuk bir an dışarı çıkmıştı.Küçükkenki karanlığım dışarı vurdu.Kendimi namkör buluyorum şu an.Gece gündüz karanlık bir odaya kapatılmak ve babandan dayak yemek.Kötü bir şey olsa gerek.İyi ki şu an bir babam var.

HARFENDAZ ( SON )Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin