KADER

~BİR~

Sanki herşey bir anda olmuştu. Gözümü açıp kapayıncaya kadar. Bir anda herşeyimi kaybettim.

Ailemi, arkadaşlarımı.. Şimdi sıra bütün dünyada.

2 ay öncesine kadar Dünya'da tedavisi olmayan bir virüs yayıldı. Doktorlar erkenden

farketmelerine rağmen bu virüsün bir tedavisi bulunamadı. Virüs tamamen yayılınca kimse evinden

çıkmamaya başladı. Ben ve kardeşlerim okula gidemedik ve en yakın arkadaşım Melissa ile bir daha

hiç görüşemedik. Bu virüsü yayanların kim olduğu hakkında bir bilgimiz olmadığından elimizden

birşey gelmedi.
Artık virüs bütün dünyayı sarmak üzereydi. Hiçbir doktor hastaneye gelmez oldu. Annem ve

babam dışında... Annem ve babam her daim hastaların hayatlarının kendilerinkinden daha önemli

olduğunu savunmuşlardı. Bu yüzden sürekli bir çözüm arayışı içindeydiler. Gece gündüz hiç durmadan

tedavi için laboratuvarda sabahladılar. Virüsün son zerresine kadar işlemiş bir kişi üzerinde yaptıkları

ilaçları denediler. Fakat bir çözüm yolu bulamadılar.

Kısa bir süre sonra virüs babama da bulaştı ve öldü. Annem babamın ölümünden sonra oturup

ağlamak yerine her gün daha azimle yeni ilaçlar denedi. Bu sırada da ben ve kardeşlerimi her duruma

hazır olmamız için eğitti. Dövüş tekniklerinden silah kullanmaya kadar herşeyi en ince ayrıntısına

kadar öğretti.
Artık annemin daha fazla deneyecek birşeyi kalmadığı sırada bir tane ilaç elde etti ve virüsleri kısa

süreli de olsa etkisiz hale getirebildi. Fakat bundan sonrası o kadar kolay değildi. Çünkü etrafımızı

vücudu virüsün etkisi altına girmiş bir sürü insan vardı ve bununla savaşmak zorundaydık. Hepimiz...