Issız yolda yürüyodum her zamanki gibi karanlık bir yol kimsesiz bir yol bu çok ama çok karanlık yıldızlarım yoktu şimdi. Yıldızlar benim gerçek dostum oldular onlara anlattım herşeyi, ağlardım onlar da benle birlikte ağlardı kimsesiz değilim yıldızlarım var Allah var yanımda ama keşke annem de olsaydı yanımda keşke beni seven bir babam olsaydı. Hiçbir zaman isyan etmedim edemezdim zaten dilsiz bir kız bağrısa nolacak ki ağlasa nolacak? içten içe tükeniyorum, ama ben annemin kızıyım güçlüyüm ben ağlarsam da kimse görmez yıldızlarım dışında ama yavaş yavaş sönüyor yıldızlarım düşüyorlar karanlığa. Onlar da teselli edemiyorlar artık beni belki yeni ışığımı bulurum belki onlarla birlikte bende sönerim. Hayatın neler getirdiğini bilemeyiz demi.
Sessizce ağlamalarıma bir çare vardır belki de...
"Arkadaşlar bu kitabı yazıyorum ama sizin okumanız için yazmıyorum içimden geçenleri belki bu kitapta anlatırım diye yazdım.
Bu kitap sessiz bir kızın yanlız ve kimsesiz bir kızın tükenirken son çırpınışlarını anlatırken son anda bir kahramanın gelip onu karanlığından çekip çıkarabileceğini anlatıyor."
Ateş böceği ve kelebeğin hikayesi...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YANLIZ
ChickLitYanlız bir kız. Seviyor ama söyleyemiyor. Birileri olsun yanında istiyor ama kimse yok. Sessizliğinde boğulan bir kız. Kahramanı bulabilecek mi peki onu, kurtacak mı karanlığından belki sadece küçümseyecek sessiz kızı belki gökyüzü kadar yükseltece...
