ÜMİTSİZ VAKA(düzenleniyor)

8.BÖLÜM

Bugün annemin ölümünün 2.senesi.2senedir tek başıma hayat ile mücadele ediyorum.
Şimdi annemin öldüğü yere gideceğim.Sonra da mezarına.

Bir yaz günüydü,annem ile pikniğe gitmiştik.Uçurum kenarında.Ben arabaya piknik sepeti almaya gitmiştim.Arabadan sepeti alırken bir çığlık duydum.Koşa koşa annemin yanına gittim,daha doğrusu gidemedim.Annem yoktu çünkü. Arka mı döndüğümde siyah kıyafetli biri koşa koşa gidiyordu.Arkasından çok koştum ama yetişmedim. Amacım"annemi gördünüz mü?"demekti.Aklıma onun annemi uçurumdan attığı gelmemisti.Yakınlarda bir dükkan vardı. Oraya gidip annemi bulamadığımı söylemiştim.Adam uçurumdan baktığında annem kanlar içinde yatıyordu.İste o gün hayatımın dönüm noktası olmuştu.

Uçurum kenarına geldiğimde hersey gözümde canlanmıştı.Artık annemin yanına gitme zamanı geldiğini düşünerek kendimi tam aşağı bırakacaktım ki arkamdan bir el beni tuttu.

Bay ukala gelmişti.Burada ne işi vardı?
Brad=Sence bunun için çok erken değilmi?
-Seni ilgilendirir mi?
Brad=Istersen sakin bir kafa ile konuşalım.
-Yanlız bırak beni.
Brad=Bir şartla bırakırım.Kendini bırakmayacaksın!
-Tamam şimdi git lütfen.

Belkide doğru söylüyordur,bunun için çok erkendir.Daha fazla burada duramayacağım. Annemin mezarına gittim,ve 1 saat kadar onunla konuştum.Her nr kadar beni duymasa da konuşmak beni rahatlattı.

Artık eve gitmeliyim.Ama önce kendimi iyice toparlamalıyım.
Telefon çalar!!!
Teyzemm!arıyor
Alo teyze?
-Nerdesin kuzum?
-Evdeyim teyze (yalan attı)
-Ben şuan uçaktayım senin yanına geliyorum.
-Tamam teyze görüşürüz.

Bidakika Teyzem buraya mı geliyor?
Nasıl ya?
Telefonda nasıl bu kadar çabuk geçistirebildim yaa?
Neyse eve gideyim,1 saat sonra burada olur.