Sacrifices

Chapter 42 - Decision

Nandito ako ngayon sa hospital.. Nakaupo sa tabi niya at iniintay na magising siya..

Please mommy.. Wake up for me... Hindi namn ako galit sayo eh.. A bit..

Sobra akong nakonsensya.. Napala selfish ko! Nagalit na lang ako bigla ng hindi man lang inaalam ang side niya! Im sorry mom... Im really sorry..

"Kate.."

"Kuya... Sorry"

"Shh. Okay lang yun.. Dapat nga ako ang humingi ng patawad sayo eh"

"Okay lang kuya. Naiintindihan ko..."

"I love you sis.. "

"Akla ko hindi mo na ko love eh. Huhuhu. I love you too kuya..."
Hindi ko na mapigilan ang mapaluha... Ikaw na lang ang kulang mommy at matutupad na ang pangako ko...

"Pwede ba namn yun sis? Sister kita eh! Sige na, ikaw na muna dito ha may aasikasuhin lang ako"

"Sige kuya.. Ingat.." Tumango siya at lumabas na ng room...

Nakatitig ako ngayon sa mala anghel na mukha ni mommy. Kung san ko namana ang aking kagandahan. Haha.

*ringggg*

Love's calling...

Nakalimutan ko pala syang tawagan kahapon.. Di namn kasi ako nakauwi.. Sinagot ko an ito bago ito mabaliw ng tuluyan saken. Haha.

"Hello?" Bungad ko..

"Where are you?" Sabi nya.. In a husky voice.. Siguro kakagising lang neto.

"Im in the hospital.."

"What?! Anong ginagawa mo dyan?! Sang hospital?! Pupuntahan kita!" Sabi nya. Kahit kailan talaga to -__-

"St. Mendez hospital.. Dito ko na ipapaliwanag sayo ang lahat" sabi ko..

"Fuck! Sige! In 5 minutes nandyan na ako.. Bye love... Iloveyou..."

"I-iloveyou too" sabi ko..

Handa ko na kaya sabihin sa kanya ang plano ko? Haaay. Kahit kailan talaga hindi magiging easy ang buhay ko.. Umaasa na lang ako na sana pag gising ko kinabukasan.. Wala na lang ako maalala... Mas mabuti na yun para namn hindi ko na maisip ang masakit kong buhay..

Haay. Mommy, gumising ka na dyan oh.. Sabi kasi nung doctor, na comma ito kasi hindi nya na naka yung therapy... Sobrang hina na daw ng katawan nito pero dahil daw sa maykpal kung bakit pa ito buhay hanggang ngayon..

Haay...

Lumabas muna ako sa room na yun.. Hindi ko na kaya na nakikiya ko syang ganun. Snay ako na mkita sya na laging naka taas ang kilay sa akin..

Sa bahay kasi kapg nagkakasalubong kami kung hindi taas ng kilay irap ang ginagawa nya saken.. Sobrang sakit na makita ang magulang mong ganun pero naisip ko nun wala kang magagawa eh. Ayaw nila sayo.. Haay.

"Love! What happened?!" Wow ang bilis nya ha..

"Im fine love. Dont worry "ngumiti ako ng peke sa kanya pero alam kong nahala nya ito..

"Alam kong meron.. Tell me.. Tsaka anong ginagawa mo dito?" Worried nyang sabi sakin... Gusto kong humagulgol sa harap nya pero hindi pwede...

Kaya imbis na gawin ko yun niyakap ko na lang sya ng mahigpit at ganun din ang ginawa nya.. Dun ako umiyak.. Ng tahimik..

"Shh i know youre crying.. Tell me whats your problem? " sabi nya.. Ayaw kong gawin sa kanya yun pero kailangan eh.. Mas mahal ko si mommy... Pero mahal ko din sya..