Proof

Bölüm 1

"Candice denilince aklıma gelen tek şey büyük bir kalça.Sence?"
Direksiyonu kıracak şekilde sağa çevirdi."Eminim sende öyle düşünüyorsundur"

Kesinlikle haklıydı."Hayır, bence herşeye bu kadar emin olma"

"Hâlâ cevabımı alamadım"

"Bir çift güzel mavi gözler.Sen Candice'ın yüzüne bakınca büyük bir kalça mı görüyorsun?"

"Hayır, bu benim düşüncem, ayrıca Candice'ın çok güzel mavi gözleri olabilir ama ben kalçalarını daha ilgi çekici buluyorum"

"Asla değişmeyeceksin değil mi?"

Warren evime yaklaştığımızı belirten bir surat ifadesine büründü."Kısmen"

Evimin çaprazında arabayı durdurdu ve hazırlanmamı bekledi.Ceketimi giyip çantamı aldığımda aceleyle yanağına makas attım.Bebek taklidi yaptı.

"Hadi ama Warren, bunu hep yapıyorum ve sen hâlâ alışamadın"

Kapıyı açtım.Bir ayağımı dışarı çıkardığımda Volkswagen'in kapısı çizildi.Ben boğazını temizledi.

Eğer beni evime bırakmasaydı şuan yaşamıyor olabilirdim.Aslında ikna bile etmemiştim, yada sızlanmamıştın.Ben genelde hep böyleydi.

"Soyadımla seslenmeyi kes.Bir kerede adımla hitap etsen ölür müsün? Kylie? "

"Tamam, BEN!Oldu mu?"

"Mükemmel"

Göz devirip kapıyı kapattım.Arabanın açık penceresinden dil çıkartıp Ben'in arabayı çalıştırmasını izledim.

"Görüşürüz, ahbap"

Ben sokaktan uzaklaşınca bahçenin kapısıyla yine uğraştım ve bu evde birinci yılımı doldurmama rağmen dakikalar sonunda açabildim.Bu kesinlikle benim suçum değildi.Kapı çok tuhaf yapılmıştı ve ben her gün burada bu lanet olası şeyi açmaya çalışıyordum.Bu gece saatlerinde daha da zordu.Karanlığın insanın gözünü kör etmesi dışında birde korku vardı.Sanki arkamdan biri gelip ağzımı kapatacakmış gibi hissediyordum.

Ceketimi düzeltip anahtarlarımı çıkardım ve evimin kapısını açtım.Ayakkabılarımı çıkarıp terliklerimi giydiğimde ayaklarımın ağrısı kendini belli etti.Gecenin 2'si olduğu için bir de başım ağrıyordu ve kulaklarım çınlıyordu.Kulak ağrısı-bana göre-en kötüsü olduğu için bir şeyler yapmalıydım.Aksi takdirde sabahlayabilirdim.

Ev her zaman olduğu gibiydi.Sessizliğin hakim olması dışında çok dağınıktı ve hırsız girmiş de bir şey almadan çıkmış görüntüsü veriyordu.Çok dağınık biri değildim.Nasıl bu kadar dağıldığını bende bilmiyordum.Çantamı karşımdaki koltuğa fırlattığımda evde sonunda bir ses duyuldu ve alışkın olmadığım için rahatsız oldum.Ayaklarımı uzatıp koltuğun üzerindeki ıvır zıvırları yere düşürdüm ve ayaklarım için alan yarattım.Ciddi anlamda evin ağzına sıçmıştım.Yarın toplamam gerekecekti.Genelde misafiri olan biriydim ve böyle birini karşılamak istemiyordum.Kulak ağrım yavaş yavaş geçmeye başladığı için derin bir nefes aldım ve gözlerimi kapattım.Yaz ayında olduğumuz için üzerime birşey örtmem gerekmiyordu.Rahat bir konuma gelip uyumaya çalıştım ve hiçbir şey düşünmedim.

Fakat yarın fazlasıyla kafa yoracaktım.

•

+5 Vote ve +5 Yorum ile yeni bölüm gelecek