17.bölüm

6 1 0
                                    

Sonunda uyumuştuk ve benim basım bora'nın göğüsünedeydi

                   Ertesi sabah

Bugün son gündü akşama gidecektik erkenden kalkıp çantamızı hazırladık ama gökay hâlâ uyuyodu için bende onun cantasınıda hazırladım kahvaltı yapıp üstümüzü değiştirdik en son olarak çadırları toplayıp kaldırdık
  
                 5 dakika sonra
Herşeyimizi toplayıp arbaya bindik herkes bindi okula çok vardı dayanmayıp

"Şöför amca radoyu açarmısın"

"Radyo bozuk kızım"

"Tamam"

Allahtan kullaklığım yanımdaydı kullaklığımı takımıstım ardından uykuya dalmisim uyandığımda okula yakalamıştık

             1 2 dakika sonra
Sonunda okula gelmiştik ve canan hocamız bizim için müdürle konuşmuştu ve bizi eve göndermişti zaten yarinda gelmicektik herekes vabulunu almıştı ama ortalıkta ne gökay vardı nede bora çok korkmuştum 5 dakika sonra ilk gökay sonrada bora gelişmişti bora'yı görür görmez boynuna atladım

"Sen nerdesin ya"

"Okula girdim montum kalmista"

"E ama montun kamptada vardı ve neden dudağın ve kaşın kanıyor"

Böyle dediğimde gökay'a ters ters bakıp "birşey yok" dedi
Bende dayanmayıp

"Neden gökay neden"

"Ya bak..."

"Ne var he açıklaya bilirsin umarım"

"Dinlicekmisin artık"

"Evet dinliyorum"

"Oh çok şükür ben bora'ya birşey yapmadım onu dövüyolardı kurtardım"

"Doğru mu ? Bora"

Kafasını evet anlamında salladi

"Saol gökay"

"Önemli değil hadi artık eve gidin de bora'ya pansuman yap"

"Tamam"

"Hadi bora"

Eve gelmiştik abimler bora'nın yüzünü görünce normal olarak şaşırdı

"Abim suratına ne oldu"

"Yok bişey abi"

"Yağmur ne oldu buna"

"Biraz kavga etmiste"

"Saol yağmur ya"

"Vallah kusura bakma"

Abime onları bora'yla birlikte anlattik

"Tamam koçum hadi artık yatalım artık"

Hayat 2 KelimeHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin