arkadaşlar final biraz çok erken oldu kusura bakmayın okuyucularım... sizden gerçekten çok özür dilerim wattpada 1ay yada 1sene felandan beri kullanıyorum ve ilk yazdığım kitapda bu kadar okunanım yoktu artık bırakıyorum zaten okullar açıldığında da bırakıcatım neden derseniz ben bu sene 8'e geçtim bildiğiniz gibi TEOG sınavına giricem bunun yüzünden ders puanları çok yüksek biri değilim ve ders puanlarımı yükseltem gerekiyor ki istediğim işi yapmak için bu arada Allah izin verirse sağlık meslek lisesni tuturup doktor olacağım neyse fazla konuşmak istemiyorum sakın yanlış anlamayın ama (kusura bakmayın karışık bişey oldu 09:43 gram uyku yok zaten uykum olsada bu saate asla kalkmam neyse benim için bol bol dua edinki doktor oliyim hem belli mi olur belki aynı hastenede karşılaşırız)
bora yanıma geldiğinde olan biten her şeyi Bora'ya anlattım oda beni dinledi ve hepsini onun yaptırdığını söyledi bir yada iki saat kadar konuştuk sonra abimler çağırdı bizde gittik abimlere haber verip eve girdim kısa bir duş aldıktan sonra odama çıktım çıkarken toprağ'ın ağlama seslerini dumuyştum kapısı ise biraz aralıktı gidip baktığımda ablam havada asılı bir şekilde görmüştüm yüzü morarmıştı hemen bir çılık attım sonra abimler geldi hiç anlayamadığım bişeydi bu ablamın nesi vardiki yarın gömülcekti nasıl dayanıcaktim ki hele ki annesini öyle nasıl görücektim abimi ilk böyle gördüm abim bu zamana kadar hiç bir kıza ağlamamışıtı 1 2 dakika sonra Bora'nın yanına gittim ve Bora'ya sarıldım kucağında uyuya kalmışım oda beni odama çıkarmıştı biran önce sabah olmasını bekliyordum rüyamda ablamı gördüm
"özür dilerim ablacım gerçekten özür dilerim"
"ama neden abla neden beni,abimi bıraktın"
"inan üzmek istemdim sizi"
"madem üzmek istemedin niye abla niye"
"yağmurrr yağmur kızım uyansana"
gözelerimi açtım karşımda bora vardı
" hele şükür hadi uyan sabah oldu daha mezarlığa gitcez"
kafamı tamam anlamında salladım hemen yataktan kalkıp elimi yüzümü yıkadım kısa bir duş aldıktan sonra kıyafetlerimi seçtim bugün öyle canlı renkler seçmedim normalde cenazelere giderken bile canlı renkler giyerdim çünkü cenazeleri fazla önemsemzdim ama şimdi çok iyi anlıyorum gerçekten bir yandan kötü bir yandan iyi neyse geçelim bunları siyah bir yırtık pantolon üstene askılı siyah bulz onun üzerine de beyaz gömlek giydim saçlarımıda düzleştirdikten sonra sırt çantamı takıp parfümümü sıktıktan sonra telefonumu ve gözlüğümü alıp aşağı kahvaltı yapmaya indim herkez ölü gibiydi hele abim o çok kötü olmuştu gözleri şişmişti ağlamaktan hani erkekler ağlamaz diye bir laf var ya bence yalan o ya çünkü bir adam gerçekten çok seviyosa her türlü ağlar
"yağmur git yukardan arabanın anahtarlarını alda çıkalım artık"
"tamam abi"
abimi ilk defa böyle görmüştüm normalde abim bana "prensesim" demeden durmazdı ama bugün demedi işte şimdi anladım abimin ablamı ne kadar çok sevdiğini yaklaşık 5dk sonra evden çıktık arabayı mezarlığa sürmüyordu annemlere gittiğimizi anladığımda abime bağrmaya başladım
"abi annemlere gidiyoruz"
"biliyorum abicim"
"peki neden onlara gidiyoruz"
cevap vermedi bora'yla abim kardeş gibi olmuştu sürekli ertleşirlerdi tam Bora'ya soru soracakken Antalya dan arkadaşım Betül arıyodu
