Birine duyduğun öfke,tiksinti,kızgınlık. Bence hissettiğin sadece kırgınlık. Sevdiğinden nefret edebilir mi insan ? Nefesiyle soluduğun birine nasıl öfkelenirsin ? Yada gözyaşından öptüğün birinden nasıl tiksinirsin ?
Onu gördüğünde kaybolur dünyan. Herşey yitirir anlamını. Sadece o kalır sende. Sadece onun hayali yeşerir gönül bahçende. Üzlürsün işte . Hayal kırıkları kaplar göz bebeklerini. Bu sefer sen kaybolursun. Taşımaz dizlerin seni. Bir daha kalkmamak üzere düşersin yere. Her damla gözyaşında biraz daha yanar yüreğin. Geceler hapseder seni kendisine. Tek dostun olur yalnızlık. Tek çaredir karanlık.
Sonra kelimeler yitirir anlamını,umudun bitmiştir çünkü. Elbet dönecek diye beklemek yormuştur artık seni.önce sesler kesilir,sen duymazsın. Çünkü tek ses onun kalp ritimleridir. Sonra yavaşca kararır etraf,çünkü tek gerçek onun suretidir. Ve son kapanışı yaparak durur yüreğin ve konuşur seyirciye ;
''Ben nefes almadan atamam ki"
