Yine kaleme seni yazıyorum. Bugün yine içimden dökülenler kağıtla buluşuyor. Aslında bağırıyorum. Duymuyosun çığlıklarımı,sana olan haykırışlarımı.
Ben seni harbi sevdim belki belli ettiremedim. Senin de dediğin gibi sevdim ama sevdirmedim. Seni çok merak ediyorum. Nasılsın,şu an napiyorsun mesela ? Kim var aklında ? Hani bana diyodun ya beni aklından hiç çıkarma diye. Ben seni hiç aklımdan çıkarmadım ki. Hala aklımdasın,yüreğimin en derinlerindesin. Gözlerin aklımdan gitmiyor,sesin kulaklarımdan çıkmıyor,kokun burnumun direğini sızlatıyor. Unutmak istemiyorum seni. Ama unutmazsam canımı yakmaya devam ediceksin.
Sen benim aklımla kalbim arasında kalan bir köprüsün. Ve ben bu köprüden geçemiyorum. Ortadayım. Aşağıda bir uçurum var düştüm düşücem ama ben hala o köprüden gidemiyorum.
Yardım etmen lazım ya yanımda olman lazım ya da aklımdan çıkman..
