LESTER'S POV
badtrip! badtrip talaga! >__<
"aray naman!" narinig kong angal nung babae na nakabangga ko.
hindi ako nag abalang tingnan kung sino siya at mag sorry sa kanya.
psshhh.. sorry. wala namang nagagawa ang sorry diba? huuu.
sigurado, yun lang naman ang sasabihin ng mga tao kapag nag sorry ako sa kanila.
pare-parehas lang naman sila e.
they're always rejecting me.
kaya eto, sanay na ako.
sanay na akong binabalewala ng lahat.
bakit pa ako mag aabalang maging anghel at gawin ang dapat kung wala naman silang pakealam kung ano ang kalagayan ko ngayon? hahaha...
my life is full of shits.
and i don't care kung ano ang sabihin ng iba sa buhay ko
i live my life...
it's none of their business...
"Lester, where have you been? i keep on calling you. why you're not answering your phone?"
salubong sakin ni mommy pag dating ko sa bahay.
ngumiti ako. ngiting aso.
"as if you care." balewalang sagot ko.
"don't talk to your mom like that!" galit na sita sakin ni daddy.,
"oh yea? then in what way should i talk to her? like, oh my gash mom, i'm sorry blah blah blah?! oh that's bullshit!"
"how dare you talk to us like that!"
"lester!"
sigaw ni mommy ng mapa upo ako sa suntok ni daddy.
"Robert tama na... sinasaktan mo ang anak natin."
"hindi ko alam kung bakit ikaw pa ang nabuhay! pinalaki ka namin ng maayos! ito lang ang igaganti mo sa amin?! lumayas ka sa pamamahay na ito! I DON'T WANT TO SEE YOUR FACE IN MY HOUSE!"
"i never want to stay in this house either."
"Lester... Robert...saan pupunta ang anak natin? hindi natin siya pwedeng pabayaan."
"he can manage his self. his old enough to live his life." yun lang at saka siya umalis.
>//////< how lucky i am with this life.
holy crap!
tumayo ako.
"lester... say sorry to your dad. i'm sure hindi niya intensyon ang saktan ka. he's just... mad... please Lester... do understand him... do understand us..please give us some time to-"
"CRAP! AKO NA LANG BA LAGI ANG MAG PAPASENSYA MA?! BAKIT LAGI NA LANG AKO?? BIKTIMA RIN AKO DIBA? HINDI NIYO BA MAKITA YON?? KUNG SI KUYA BA ANG NANDITO SA POSISYON KO, AT AKO ANG NASA POSISYON NIYA, MARARANASAN NIYA RIN BA TO?? HINDI DIBA? KASI SIYA ANG PABORITO NIYO! SIYA ANG MAHAL NIYO!"
sh*t! napamura na lang ako ng mahina ng maramdaman kong tumutulo na ang luha ko.
dammit!
"anak hindi... mahal ko kayong pareho ng kuya mo... please stay with us."
BINABASA MO ANG
Wishin' Academy
Novela Juvenilhappy ending... yan ang laging gusto nating nababasa sa mga story kasi alam natin na bihira at imposible mangyari yun sa totoong buhay... but will this story give justice to what we're expecting? paano kung kabaliktaran din ang mangyari? meet Ambe...
