One Shot

43 1 0
                                    


Ang buhay kasi ay parang pagkain lang din iyan, dapat niraramdam mo ang bawat lasa nito. Pumait man o tumamis, dapat nilalasap. All you have to do is to feel it. Smile when you're happy. Cry when you're hurt. Merely as be true to yourself and feel the every moment. Live to feel!

I'm Jireh, taking up civil engineer and I live to feel.

"Ji!"

Napalingon-lingon ako nun at hinanap kung saan nanggagaling ang boses na iyon.

And I viewed him, gently taking the air towards where I stand in firm.

"Oy! Jus!" I hollered, there is no concealing the felicity in my voice.

He rotted a smile for me, then said. "Kumusta ang kaibigan ko?"

"Well, better than before." Then I rendered him a genuine smile that I constantly bring with.

He's Justin, taking up civil engineer and the guy whom the reason behind my every shiver. My bestfriend.

"Tara, jogging na tayo?" The moment he let it out, he instantly embarked on to jog.

Psh! He didn't even fuss his self seeing me nodding. I chuckled as a thought popped up my mind, 'Justin is Justin. He never cares for anyone, just himself.'

I gasped and started to jog. In a short while I had finally reached his distance and passed by him.

"Come-on, faster!" I yelled at him.

"Hey! My motivator, wait!" He yelled as a respond at my back.

My motivator.

My motivator.

My motivator.

My heart pounds at how he picks words.

I speedier my jog, my way to challenge him. "You can do it, Jus! Go! Go! You can do it! Yes, you can do it! And finally you did it!"

He grinned after he gained my distance and we got along a jog together.

I could still remember how destiny sleds our way.

"Hoy! Tabadakdak! Inaaway ka namin kaya umiyak ka!" Naiinis na sigaw nung magbabarkadang nag-bully sakin.

Madalas nila akong inaaway at tinatawag na tabadakdak dahil mataba daw ako at pandak. Pero sa kadalasang pagbubully nila sakin ay isang napakalawak lang na ngiti ang madalas kong isinusukli sa kanila. Oo, nalulungkot ako sa tuwing tinatawag nila ako ng ganun, pero mas nalulungkot ako para sa mga ugaling nakasanayan nila. Paano ba kasi nila nagagawang manakit ng kapwa?

Nagsmile lang ako sa kanila nun at nagsalita. "Sige aalis na ako, ha? May pupuntahan pa kasi ako."

Dahil sa malawak kong ngiti ay nainis sila at itinulak ako, kaya naman ay sumubsob ako sa lupa.


Pagkatingin ko sa siko ko ay may dugo ito kaya tumulo nalang iyong luha ko sa sobrang sakit. Sa sobrang sakit ay mas lumakas pa ang iyak ko.

Napaangat nalang ako ng ulo nun nung mapansin kong nagtatakbuhan ang mga bully at nakita ko ang heartthrobe ng campus.

Naabot mo na ang dulo ng mga na-publish na parte.

⏰ Huling update: May 28, 2017 ⏰

Idagdag ang kuwentong ito sa iyong Library para ma-notify tungkol sa mga bagong parte!

My MotivatorTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon