Youri VS Zombies!

Hoofdstuk 7: Reünie

Hoofdstuk 7: Reünie

Inmiddels was Youri al begonnen aan het openbreken van het hek, hij hoorde achter zich een geluid dus draaide hij zich snel om en zag daar Freek aankomen lopen. Freek liep heel rustig ookal was er achter toch al een redelijke groep zombies ontstaan dus begon Youri zich toch al zorgen te maken en deed nog een wanhopige poging het hek open te breken. Freek begon toch al een beetje de zenuwen te krijgen en trok een kort sprintje naar Youri toe. Hij keek even naar Youri's pogingen en pakte zijn tas, ritste hem open en haalde er een sloten ga open kit uit. Hij begon met het slot te prutsen dat op het hek zat. Na ongeveer vijf minuten was het hem gelukt en konden ze naar binnen.

Wat ze binnen tegenkwamen hadden ze niet verwacht, het was helemaal verlaten! Ze begonnen richting de gevangenisblokken zelf te lopen toen ze opeens iemand hoorde gillen en roepen om hulp. Ze keken elkaar een snel moment aan en begonnen terug te rennen naar het hek. Wie ze daar zagen staan omsingelt door zombies verbaaasde hun heel erg. Daar stond Puck bijna inbereik van de zombies. Ze deden snel de poort open en begonnen zombies neer te halen met hun geweren en Youri's paraplu. Puck zelf begon ook zombies neer te halen met haar M-8. Toen er nog nog zombies uit de weg waren rende Puck snel naar de poort toe en Youri en Freek volgenden haar snel en deden de poort dicht. Youri draaide zich om naar Puck en keek haar heel verbaasd aan en zij zei: ''Wat?! Ik werd gewoon gek van die kerels ze luisteren nooit!''. Youri en Freek bleven beiden stil voor minimaal anderhalve minuut om haar gewoon raar aan te staren.

Het staren duurde nog twee minuten tot Puck de stilte verbrak en zei: '' Oke jongens zullen we de rest van de gevangenis inspecteren?'' Ze begon naar de ingang te lopen tot Freek riep: '' Hé wacht eens even, hoe weten we dat je als we hier klaar zijn niet gewoon terug rent naar je Russchische matties? En hoe wist je dat we hier waren en hoe kwam je hier zo snel?'' '' Ik ga niet terug want er is niets meer voor mij daar, ik wist dat jullie hier waren door jullie mobiels met gps en ik kwam hier zo snel op mijn vaders elektrische fiets''. De jongens keken haar weer raar aan en Puck riep: ''Komen jullie nou nog of hoe zit dat?''

We liepen rustig en op ons gemak naar de hoofdingang en deden de deur open, plotseling al onze zintuigen op scherp gesteld want we wisten niet wat we binnen zouden aantreffen.