Youri VS Zombies!

Hoofdstuk 11: Gevangen

Hoofdstuk 11: Gevangen

Youri keek Simon strak in de ogen en zei een keer op serieuze toon:" Simon doe dat pistol weg!" Echter deed Simon niets behalve een kwaadaardige grimas op zijn gezicht nemen. Langzaam liep Simon op Youri en Anne af en pakte uit zijn broekzak een rol ductape. Hij schreeuwde naar ze:" Draai jullie om met de handen in de lucht!" Anne en Youri keken elkaar even aan, knikte toen allebei en staken hun handen in de lucht en draaide zich toen om. Simon liep snel naar ze toe en pakte eerst Youri's handen vast en begon ze vast te tapen, toen Simon bijna klaar was bewoog Anne zich heel langzaam naar de rug van Simon, die niets in de gaten had omdat hij druk aan het tapen was en toen ze dichtbij genoeg was sprong ze naar Simon zijn rug. Simon probeerde haar van zich af te krijgen maar Anne sprong voor hem neer en belandde met een harde knal haar vuist in zijn gezicht."Jij kut wijf! Wat heb je gedaan! Nu heb ik allemaal bloedvlekken op mijn shirt!" riep Simon kwaad terwijl hij met een hand zijn neus dichthield tegen het bloeden. Hij liet zijn neus voor wat hij was en keek naar Anne die al naar Youri was gelopen om hem los te maken. Ze stond alleen wel met haar rug nar Simon toe dus toen Youri riep:"Anne pas op!" was het al te laat en kwam het pistol van Simon met een klap op haar schedel te recht en viel ze bewusteloos op de grond neer.

------------Een paar uur later ------------

Anne deed met moeite haar ogen open en werd gelijk verwelkomt met een stekende pijn in haar achterhoofd. Ze keek rond en zag dat ze in een donkere ruimte was waar een tafel, een veldbed en een emmer stond. Aan de overkant van haar bed was een deur. Het enige licht kwam van een peertje boven haar, op de tafel stond een glas, Anne liep er met wankelende stappen op af en dronk het glas leeg in twee grote teugen. Toen ze het glas leeg had probeerde ze de deur open te krijgen maar ze kreeg er geen beweging in. Nadat ze een aantal maal flink hard op de deur had staan rammen hoorde ze een geluid van achter de deur. Snel liep ze terug naar het veldbed, ging liggen en deed alsof ze nog steeds buitenbewustzijn was. Ze hoorde het gerammel van een slot in het slot en de deur ging met een luid gekraak open. Ze hoorde stemmen, ze herkennende die van Youri en Simon. Simon zei tegen Youri:"Ga naar het veldbed!" Een paar seconden later hoorde ze het gekraak van het matras en het rammelen van een ketting. "Simon dit kun je niet doen! Maak me los en laat me gaan samen met Anne!" hoorde ze Youri zeggen. "Nee, ik hou van je en hier ben je veilig!" dat waren Simon's woorden voor hij de deur achter zich sloot en Youri samen met Anne achterliet in de donkere kamer.

"Anne ben je wakker?" vroeg Youri na een paar minuten nadat Simon vertrokken was.

Anne opende haar ogen en keek hem aan en zei:"Ja, maar wat is er in vredesnaam aan de hand?!" Youri dacht even na en zei toen:"Simon is doorgedraaid en heeft ons ontvoerd, je bent ongeveer een uur buitenbewustzijn geweest." Hij zag Anne knikken en zei na een lange stilte:" We moeten hier weg, toen jij hier was zijn er buiten een stuk meer zombies rond het hek gekomen door de geluiden van het gevecht en het hek staat op springen, als er iets met Simon gebeurd terwijl wij hier zitten komen we hier nooit meer weg want de sleutel van de deur en van mijn ketens zitten aan zijn ketting om zijn nek." "Heb je een plan?" vroeg Anne. "Nog niet maar laten we eerst bekijken wat voor middelen we kunnen gebruiken om te ontsnappen, ik heb mijn paraplu nog en jij?" "Ik heb niets bij me maar er staat een glas op tafel die kunnen we kapot slaan en de scherven als mes gebruiken." "Als we nou wachten tot Simon terug komt dan slaan we hem neer met de paraplu, pakken de sleutels en maken dat er hier weg komen voordat het hek breekt." zei Youri na een tijdje. Anne knikte.

Na een uur was het buiten gaan schemeren en was het plan tot in de puntjes uitgewerkt. Youri zou achter de deur gaan staan terwijl Anne Simons aandacht zou trekken en op dat moment is het de bedoeling dat Youri hem neerslaat met zijn K3-paraplu. Het was al een tijdje stil toen ze plotseling allemaal gerommel op de gang hoorde en er een schreeuw klonk. Even later klonk er het gerammel van sleutels en ging Youri op de afgesproken plek achter de deur staan. De deur ging open en Simon stapte in beeld, Anne gilde maar niet om zijn aandacht te trekken maar omdat er achter Simon een zombie stond, die hem naar achter trok en hem in zijn schouder beet. Simon gilde de longen uit zijn lijf, Youri stapte achter de deur vandaan en zag net dat Simon de zombie neerstak. Simon strompelde weer naar binnen en deed de deur dicht terwijl hij zijn schouderend dichtdrukte. Youri greep de paraplu stevig vast om Simon te gaan slaan toen Simon zijn hand op stak en zei: Youri, wat doe je nou? Wou je me nou echt neerslaan?" "Ja, het is hier niet veilig en ik wil op vrije voeten gaan en staan waar ik wil." "Oh maar dat gaat niet gebeuren want je bent hier hartstikke veilig behalve dan voor mij als ik verander maar ja als er één gaat gaan we allemaal, dan zijn we voor altijd samen lieverd!" Youri deinsde achteruit en keek naar Anne die helemaal wit was weggetrokken. "Ik zou nooit voor eeuwig met jou samen willen zijn!" riep Youri. Hij sloeg daarna volop met de paraplu op Simon edeledelen en greep de gouden schakelketting waar de sleutels aan zaten, maakte zichzelf los liep naar Anne en sloeg haar in haar gezicht. De klap bracht Anne weer terug uit haar gedachtes en ze rende naar de deur. Youri volgde haar en opende de deur. Op de gang waren een paar zombies die hun kant op kwamen toen ze Simon hoorde schreeuwen uit de kamer:"Je kunt me hier niet achterlaten! We horen bij elkaar!" Youri pakte zijn paraplu stevig vast en riep terug:"Het spijt me dat je zo bent geworden maar het is te laat voor je om geholpen te kunnen worden, maar ik kan wel zorgen dat je niemand anders meer pijn doet, adios!" Hij keek naar Anne, die begrijpend knikte en liep terug naar de deur en deed deze op slot. De zombies op de gang sloeg hij neer en samen liepen Youri en Anne weer naar buiten. Ze wouden net het hek open doen toen iets Anne bij haar enkels pakte. Ze gilde toen de zombie zijn tanden in haar vlees liet zinken en door beet. Youri trapte de zombie dood maar ook voor Anne was het al te laat. En als Youri niet zou opschieten voor hem ook. Want de gil van Anne had de aandacht van alle zombies in een straal van 3 kilometer getrokken en ze kwamen allemaal naar hun kant. Het hek was begaf het en Youri keek naar Anne die iets uit haar zak haalde. Eerst herkende hij het voorwerp niet maar toen hij beter keek zag hij dat het een granaat was. "Ga naar de achterkant van het gebouw en klim daar over het hek, dan trek ik de aandacht van de zombies en dan blaas ik ze allemaal de lucht in, schiet op en ga!" zei Anne op een ijzige en serieuze toon. Youri wou protesteren maar Anne was hem voor en riep weer dat hij moest op schieten. Hij boog zich voorover gaf har een kus op haar vel rode haar en draaide toen om op zijn hakken en sprintte weg. Hij hoorde achter zich Anne schreeuwen om de aandacht te trekken en later omdat de eerste zombies haar hadden bereikt en waren begonnen aan haar te eten. Hij klom snel over het hek en sprintte ver weg van het gebouw toen hij een harde knal hoorde en alles achter hem de lucht in ging. Hij bleef staan om te kijken naar de vuurbal in de lucht en zei: Anne, je was een moedig meisje, je hebt twee maal mijn leven gered dus ik zou je altijd dankbaar blijven en nooit vergeten!"

----------------------------------------------

Sorry voor de late update maar ik was op scoutingkamp en had daar geen internet. Ik hoop dat jullie het een leuk hoofdstuk vonden en zoals gewoonlijk waardeer ik de follows, comments en votes zeer! Dan weet ik wat jullie er van vinden! Dus feedbacks zijn altijd welkom net als vragen! Ik vind het leuk als jullie die knopjes willen aan klikken om te stemmen of een reactie te geven! Misschien zelfs zó leuk dat ik dan sneller ga updaten! (Stille hint) ;D

Groetjes en knuffels van

Puck