'Till we reach the infinity

It's difficult to make friends

"6:30 πμ"...Ένας δυνατός και ενοχλητικός θόρυβος ακούγεται ακριβώς απο δίπλα μου.Ναι λοιπόν.Ειναι το σπαστικό ξυπνητήρι μου.Αφου το απενεργοποίησα και με δυσκολία σηκώθηκα απο το κρεβάτι είχα καταλάβει οτι άλλη μια κουραστική μέρα ξεκινούσε.Δεν μου άρεσε να πηγαίνω σχολείο,οχι για τα μαθήματα,αλλα για τα παιδια που απο οτι φαίνεται διέφεραν τα ενδιαφέροντα τους απο τα δικά μου.Αφου ντύνομαι και φοράω ένα τζιν και μια μαύρη τιραντε απλή μπλούζα,φοράω τα μαύρα Βανς μου και κατεβαίνω για να φάω πρωινό.Η γιαγιά μου τα είχε ολα έτοιμα.Παντα απορούσα απο τι ώρα σηκωνόταν για να τα έχουμε ολα έτοιμα.Ενω έτρωγα τα δημητριακά μου,κατέβηκε και ο Caleb που ως συνήθως αργεί να ξυπνήσει και παντα τρέχει να προλάβει τελευταία στιγμή.
-Καλημέρα,του λέω και συνεχίζω το πρωινό μου ενώ εκείνος παλεύει να βρει κατι γρήγορο να φάει για να προλάβει το λεωφορείο.
-Που την είδες την καλη; μου απαντάει κακόκεφος.
-Σου εχω πει να μην ξενυχτας μπροστά σε μια οθόνη και να βάζεις νωρίς το ξυπνητήρι, αλλα όπως παντα εσυ με γράφεις.
-Χαιρομαι που με βγάζεις απο τη δύσκολη θέση να στο πω εγω ο ίδιος.Τα λέμε το μεσημέρι,μου ειπε με μια φωνή που καταλαβα οτι είχε ξενερώσει που τον μαλώνανε λες και ήταν μικρό παιδι.
Με τον Caleb ποτε δεν είχαμε τις καλύτερες σχέσεις,όμως τον αγαπάω γιατι ειναι αδερφός μου και νοιάζομαι για αυτόν μιας και δεν το έκανε ο πατέρας μας.

Καθώς περνάω την αυλόπορτα του σχολείου,νιώθω εκατοντάδες μάτια να πέφτουν επάνω μου.Δεν καταλαβαινω και δεν πρόκειται να καταλάβω αν εγω ειμαι αυτή που δεν κολλάω εκει ή ολοι οι υπόλοιποι.Καθως πηγαίνω στο ντουλαπάκι μου,ο διάδρομος ειναι γεμάτος με εφήβους που είτε κουτσομπολεύουν, είτε με τους συντρόφους τους και κανονίζουν τη βραδινή έξοδο στα γνωστά κλαμπ.

Στο εργαστήριο χημείας κάθομαι δίπλα απο ένα πολυ συμπαθητικό αγόρι τον Marcus,ο οποίος μου δίνει τις σημειώσεις των δυο προηγούμενων ημερών μιας και ήμουν άρρωστη.Ο Marcus ειναι ένα πολυ συμπαθητικό παιδι με γλυκα χαρακτηριστικά,μεγάλα γαλάζια μάτια σκούρο δέρμα και καστανόξανθα μαλλιά.Οι γονείς του έχουν πεθάνει σε τροχαίο οταν ήταν οχτώ,και χει στο Σιάτλ έσω και πέντε χρονια με την μικρότερη αδερφή του Hannah.
-Σε ευχαριστω πολυ για τις σημειώσεις,του λέω
-Τίποτα,χαρα μου που σε βοήθησα.Και οτι αλλο χρειαστείς ειμαι στη διάθεση σου,μου απαντάει κλείνοντας το μάτι.

-Σημερα θα κάνουμε μια ομαδική εργασία.Θα σας χωρίσω σε ομάδες και θα μου αναλύσετε το 2ο κεφάλαιο,μας είπε ο καθηγητής και εγω περίμενα υπομονετικά να ακούσω το όνομα μου ίσως μαζι με τον Marcus μιας και ήταν ο μόνος φίλος που είχα εκει μέσα.
-Και τελευταία ομαδα, η δεσποινίδες Patterson,Johanson,Smith και Savage θα αποτελούν την 4η ομαδα.
Τέλεια,σκέφτηκα.Ειμαι με τρια άγνωστα κορίτσια και απο οτι άκουσα λίγο τρέλα.Ας δούμε είπα απο μέσα μου
-Γεια,ειμαι η Lucy Patterson.Χαρηκα για την γνωριμία,αποκρίθηκε ένα γλυκό κορίτσι με μαλλιά μέχρι τους ώμους και βαμμένα ξανθά στις άκρες και μελί μάτια.
-Κι εγω θελω να συστηθώ,ακούστηκε απο δίπλα μου ξαφνικά μια άλλη κοριτσίστικη τσιριχτή φωνή.
Ειμαι η Paige Smith.Αχ τι ωραία που θα είμαστε μαζι,αποκρίθηκε.Ενα πολυ ψηλό κοριτςι με ξανθά μαλλιά,πραςινα ματια και ένα πολυ μεγαλο χαμόγελο.Μαλλον τωρα καταλαβαινω γιατι τις αποκαλούν τρελές,αν και εγω αυτο που βλεπω ειναι οτι απλα ειναι πολυ κοινωνικές.
-Εγω ειμαι η Hailey Johanson και δεν χάρηκα καθολου,αποκρίθηκε μια πιο ψηλή κοπέλα απο μενα με κάστανα μαλλιά,κάστανα ματια και σκουλαρίκι στο φρύδι.
-Κι εγω χαίρομαι που σας γνωριζω.Ονομαζομαι Amy Savage και πραγματικά μου αρέσει πολυ που θα είμαστε μαζι,είπα με μια επιφύλαξη κοιτώντας την Paige.

Αφού τελείωσε το σχολείο και πέρασα την ώρα του φαγητού μαζι τους,κανονίσαμε να βρεθούμε στο σπίτι μου την Πέμπτη στις 7:00 το απόγευμα για την εργασία.Περισσοτερο συμφωνήσαμε για να γνωριστούμε.

Αφού ξεντύθηκα και έκανα ένα μπάνιο,κάθισα στο κρεβάτι μου και άνοιξα το λαπτοπ να χαζέψω λίγο για να νυστάζω.Μπηκα λοιπόν στο Facebook για να δω τις ειδοποιήσεις μου,και είχα ένα αίτημα φιλίας απο έναν "Ace".Σκεφτομουν για πολλή ώρα να έπρεπε να τον δεχτώ ή οχι.Πηγα στο προφίλ του αλλα δν είχε καμία εικόνα του.Τελικα αποφάσισα να τον αποδεχτώ.Το μονο στοιχείο που είχα για αυτόν ήταν οτι ακούγαμε το ιδιο είδος μουσικής.Alternative.Αφου του έκανα αποδοχή,έπεσα για ύπνο σκεπτόμενη τον άγνωστο αυτόν "Ace"....