Sonuna Kadar Beklerim.

1.Bölüm

Mardinin sıcağında kavrulmuştu genç kız bir an önce eve gidip uyumak istiyordu.
Bu şekilde nasıl uyuyacağını bilmiyordu gerçi ilk önce yengesiyle konuşmalı ve bu işi halletmeliydi.
Halletse halletse yengesi hallederdi. Annesiyle defalarca konuşmuş aldığı cevap hep aynı olmuştu .
Ne okuması evlenecek yaşa geldin diyip duruyordu. Zümre'de benle aynı durumdaydı. Ama yengeme güveniyordum.
Annemi hallederse babam kolaydı . Eve geldiğimde direk Zümre' yi buldum. Sonuçları ona söylediğimde
direk ağlamaya başladı . Sevinçten mi yoksa mutluluktan mı ağladığını anlıyamadım .

- "Zümre niye ağlıyorsun?"
-"Narin ben gelmek istemiyorum ben Mardin'i doğup büyüdüğüm şehri
Nasıl bırakayım?"
Şok olmuş bir şekilde Zümre'ye bakıyordum . Onca çabamız hepsi boşunamıydı? Birbirimize verdiğimiz
Bir sözümüz vardı beni böyle yarı yolda bırakamazdı . Onu burda bırakıp kaderine terkedemizdim.
Ona sert bir bakış attım. Ve yengemin odasına doğru yürümeye başladım . Konak bügün ayrı bir sessizdi .
Kapının önüne geldiğimde kapıyı çalıp içeri girdim . Abim evde olabilirdi. Yengem dışarı çıkınca anladımki
Abim evde hemen terasa çıktık . Şimdi anlatmaya başlayacaktım. İlk başta sigaramızı yaktık . Ve anlatmaya
Başladım .

-"Yenge sonuçlar açıklanmış".
Dediğimde sessizce sigarasını içmeye devam etti.
Tabi bende konuşmaya
-"Yenge Mersin Üniversitesi Hemşirelik Fakültesi kazanmışız ."
Şaşırdı ilk başta sonra sinsice gülümsedi. Ve anladımki benim yengem müthiş bir fikir sunacak dedim .
Ve dememle o istediğim kelimeler döküldü dudaklarından..
-" Babanı abinler hallederde senin anneni ikna edicek fikir geldi aklıma ."
-"Ne fikiri yenge çatlatma insanı "
-"Sen bana bırak keçka delal "(güzel kız)

*****

Yengem annemi ikna etmişti. Abimler babamı ikna etmişti. Aşiretin haberi olmadığı için korkmuyor değilim
ama hiçbir şey ben ve Zümre'nin hayatından önemli değil tabiki . Sabahtan beri içimdeki huzursuzluğun anlamını
bir türlü anlıyamadım . Ben böyle düşünürken sanmayınki boş duruyorum tam olarak hüngür hüngür ağlayan
Zümre 'yi sakinleştirmeye çalışıyor biyandanda bavullarımızı hazırlıyordum . Zümre'nin en çok ağlamasının
nedenide annesinin ve amcamın mezarının burda olmasıydı . Zümre'nin annesi töreye kurban gitmişti .

Amcam Yani Zümre'nin babasıda bir yıl sonra kalp krizi geçirip ölmüştü. O zamandan beri Zümre çok hassaslaşmış her şey
Ağlar olmuştu. Onun ağlamasına dayanamıyorum çünkü o benim canım kanım yıllardır hiç bir zaman ayrı kalmadık.
Her anımızıda yanyana geçirdik bide Bade vardı fakat babası onu okutup büyütebilmek için apar topar Bade yi alıp gitmişti . O zamandan sonra Badeye hiçbir zaman ulaşamadık Leyla ile hergün telefonla konuşuyorduk liseden sonra hiç bağları koparmamıştık .
Zenan ise zaten babasının tayini yüzünden Mardin'deydi. Babası emekli olunca asıl memleketleri Adana'ya gitmişlerdi . Onları okadar
Özlüyorumki anlatamam . Biz çok iyi dosttuk . Aramızdan su sızmazdı en çokta Bade'yi özlüyorduk. Nerde olduğundan haberimiz bile yoktu .
Onların neşesi bendim. Leyla hep bana sen bizim neşemissin derdi canım benim Mersin'e geleceğimizi duyduğunda havalara uçmuştu .
Şimdi ise yengemin dayısının oğlu Baran 'la beraber bizi havaalanında bekliyorlardı..
****
Uçak havaalanına indiğinde kalbim gümbür gümbür atmaya başladı. Yanımda uyuyan Zümre yi unutmuştum bile
Uyandırmaya çalıştım fakat uyanmadı bizim bu uyku sevdamız genetikti sanırım bi uyusak 12saat kalkmak bilmeyiz yani.
Biraz daha zorladığımda uyandırabilmiştim . O kadar çok ağlamıştiki göz altları kıpkırmızı olmuştu . Hostesin uyarmasıyla
Aşağı indik . iç hatların çıkışına doğru yöneldiğimizde kapıda İlk gözüme çarpan Leyla'nın elindeki pankart oldu. Yapmıştı
Yapacağını elindeki pankarta "BENİM GİBİ GÜZEL KIZI NASIL GÖRMESSİN " yazmıştı. Köpeği Şanzimenti'de zavallı Baran'ın kucağına bırakmış .