Prens'im (DÜZENLENİYOR)

Evlilik?!

Göz yaşlarım pasifik okyanusu gibi akmaya başlayınca koşarak kafeden uzaklaştım .

Anneannemin benim için seçtiği beyefendi maziye gömmeye çalıştığım Kaan çıktı!!!

Anneannem arkamdan seslendi "kızım nereye gidiyorsun daha nikâh memurunu çağıracaktık" dediğinde umursamadan koştum. Lanet olsun ki giydiğim abiye ayakkabıma takıldı ve yere yapıştım.

Baktım ayağa kalkamayacağım, bende kertenkele misali yerde sürünerek ilerledim bir süre. Çok dikkat çekiyordum. Ne vardı Allah aşkına?!

Alt tarafı abiyeli bir kız yerde kertenkele gibi ilerliyordu! Bu insanlar salak (!!!!!)

Sonunda eve ulaştığımda üstümdeki abiyeyi çıkarıp (multi) üstüme başka birşeyler giydim.

Hüngür hüngür ağlarken hayatımın ne kadarda bok olduğunu düşündüm.

İşte kimse beni anlamıyordu!

Telefonum her zamanki bilindik zil sesiyle öterken elime aldım ve baktım. Tuğçe?

Açtım ve "alo" dedim

"Orusbucum naberr" dedi
Sinirlerim üç beş kat artarken cezaya taş çıkarırcasına adeta rap yaptım.

"Bana bak orospu ,sensin orospu, beni artık arama, karşıma da çıkma" dedim ve suratına kapattım.

Anahtar sesi gelince annem ve anneannemin (yazamıyorum ne kadar uzun cösndklşnx) geldiğini anladım ve uyuyor taklidi yaptım.

Koluma dokununca hiç bir tepki vermedim.

"Alya..."

Bu tanıdık sesle arkama döndüm.

Kaan...

Onu görünce yine aşık oldum..

O güzel gözleri..

Bakışları..

Suratı..

"Ne var be" dedim barbados Çingeneleri gibi.

Kolumdan tutup beni kaldırdı. "Canım acıyor" dedim.

"Banane" deyip kolumdan çekiştirdi.

Anneannemlerin bulunduğu odaya getirdiğinde bıraktı.

"Kızım evlenin" dedi anneannem.

"Niye anneanne?" Diye sordum.

"Çünkü Kaan zengin" dedi
Evet Kaan zengindi ama ben onu sildim...

Asla affedemen onu ben.

"Haftaya evleniyorsunuz." Dedi anneannem sert bir şekilde.

İstemiyordum!!!!