Wanneer we samen zijn

Waar ben ik

Als ik mijn ogen open doe is het wit, overal wit. "Florian, Rose, papa, mama?" Fluister ik. "Waar zijn jullie?" Dan komt er een vrouw binnen. "Hallo Eline" zegt ze. Ik glimlach een beetje en dan vraag ik: "Waar is iedereen?" De zuster antwoord: "je moeder zit in de gang, je broer ligt in het bed hiernaast. en je vader is .."Ik val haar in de rede: "dood?" "Nee, je vader is zwaargewond." "En Rose?" Vraag ik. "Die is bij je moeder." Krijg ik als antwoord. Ik zucht. Iedereen leeft nog. Als ik op wil staan gaat dat niet. "Wat, wat is er aan de hand? Ik kan niet opstaan!" Gil ik in paniek. De zuster zegt niets. Ik gil en huil. "Wat is dit? Alsjeblieft geef antwoord!!!" Roep ik door de zaal. Als mama binnen komt met Rose wordt ik wat rustiger. "Mama? Zeg het me. Waarom kan ik niet opstaan?" Vraag ik door mijn tranen heen. Mama antwoord terwijl ook haar tranen over haar wangen stromen: "je benen zijn verbrijzeld door dat de auto recht op je inreed. Je kan nooit meer lopen" ik geef een gil en roep door de zaal heen: "Dat kan niet. Ik ben altijd zo sterk geweest. Mama, ze dat het niet waar is." Maar mama zegt niets. Dan strek ik mijn armen uit naar Rose. Als ze in mijn armen ligt fluister ik: "Lieverd, goddank dat ik je niet mee had genomen naar het politiebureau." Dan vraag ik aan de dokter of ik naar papa mag. Het mag. Eerst wil ik naar Florian toe. Gelukkig is hij wakker. "Floor?" Vraag ik. "Elien? Goddank je leeft nog." Schreeuwt hij. Huilend wil ik opstaan uit de rolstoel, wat niet gaat.  "Florian? Weet je het al?" Florian knikt. "Ja." Hij laat zich van het bed afglijden en loopt naar me toe. "Elien, ik moet je wat zeggen." Ik kijk hem aan. "Ik wil dat je altijd door gaat met wat je gelukkig maakt." Ik knik. Dan val ik hem in de armen. "Gaan we naar papa?" Vraag ik een paar minuten. Als we bij papa zijn knuffel ik hem "lieve papa, alsjeblieft wordt wakker. Please doe het voor mij en Rose en ons allemaal." Ik slik mijn tranen in. "Please papa, doe het zodat we weer samen zijn" dan val ik huilend met mijn hoofd op de dekens neer.