İçimdekiler

AKK

Şu an hala yaşıyor olmamın tek nedeni intiharın günah olması. Başka hiçbir şey ya da hiç kimse umrumda değil. Ki zaten bende onların umrunda değilim. Bunu bana iliklerime kadar hissettirdiler. Sağolsunlar. Onlar sağ olsun, ben olmayayım artık. Öleyim de bende kurtulayım herkesde kurtulsun rahatlasın.

Her yazımda ölümden, ölmek istediğimden bahsetmem sizi bi miktar sıkıyor olabilir. Fakat ne yapayım. Bende başka bişey düşünemiyorum ki. Başka bişey isteyemiyorum ki. Lakin tabi istediğim hiç birşeyin gerçekleşmediği gibi bu da gercekleşmiyor.

Ne dersiniz acaba Allah'ı kızdırmış olabilir miyim? Ya da küçükken, hatırlamadığım zamanlarda bütün dualarımı harcamış AKK'mı doldurmuş olabilir miyim? Nelere harcadım acaba o caaanım dualarımı. Çikolataya mı yoksa içinde para olan o cipslere mi? Ulan kesin o cipslere be. Onlarda çok dua ederdim 50 kr çıksın da yine alabileyim diye. Tabi lan kesin o ara bitirdim duaları.

Ulan biraz düşünebilseydim etmezdim o duaları. Ama bana kimse bunun bitebileceğini öğretmedi ki. Kimse uyarmadı beni ilerde de lazım olur diye. Bugün bu kadar ihtiyacım olacağını bilsem vallahi harcamazdım. Bak vallahi dedim. Bunu öğrettiler bana. Vallahi diyenin doğru söylediğini, sonra bunu söylemezsem kimsenin bana inanmayacağını, bunu söyleyipte sözümden dönersem yanacağımı öğrettiler. Bende inandım tabi onlara. İnandım inanmasına ama yapmadım. Ben de onlara insanları vallahi demeden de kendine inandırmayı öğrettim. İnsanlara sözler verdim vallahi demeden. Sonra tuttum bütün sözlerimi herkesi inandırdım kendime. Ben arada valla dedim ama öyle bi yerde dedim ki kimse tek kelime edemedi.

İşte böyle inandırdım herkesi iyi bi insan olduğuma, verdiğim sözleri tutarak. Hatta ben bile inanıyordum iyi olduğuma. Artık inanmıyorum. İnsanlar hala benim iyi biri olduğumu düşünüyor fakat size bir sır vereyim "vallahi ben iyi bir insan değilim".

KoalaliKek