Η πυξίδα του Χρόνου-The time's Compass

Το ξεκίνημα και η αφορμή

Την εποχή της μαγείας και του κακού ο Άρχοντας Σάιλεν σφυρηλάτησε το πιο δυνατό όπλο που έχει κατασκευαστεί στην ιστορία της Μόργκορ, εν ονομάτι 'πυξίδα' μέσα στο οποίο έβαλε όλη τη δύναμή του.

Οι υπόλοιποι λαοί εξοργισμένοι γνωρίζοντας την μαγεία που έκρυβε το άγνωστο αντικείμενο ξεσηκώθηκαν και πολέμησαν στο Βουνό του Κρανίου, αλλά ήταν χαμένοι μπροστά στις σκοτεινές δυνάμεις. Καθώς ο Σάιλεν ήταν απασχολημένος προσπαθώντας να σκοτώσει τον βασιλιά της φυλής των Ξωτικών, ένας θαρραλέος βαλλίστρας έριξε ένα μαγεμένο βέλος, το οποίο δεν το είχε προβλέψει ο Σάιλεν, πέρασε ανάμεσα στον λαιμό του και απευθείας έγινε στάχτη. Ο ίδιος εξαφανίστηκε∙ το ίδιο και η πυξίδα που κρεμόταν γύρω από το λαιμό του. Οι θριαμβευτές γύρισαν πίσω λίγο αναστατωμένοι με αυτά που είχαν γίνει, αλλά ήταν χαρούμενοι, διότι νίκησαν τον πιο δυνατό πανίσχυρο Άρχοντα που υπήρξε.

Τα χρόνια πέρασαν, πολλά είχαν αλλάξει από εκείνη τη μέρα. Το μόνο που είχε μείνει για να θυμίζει στους ανθρώπους όλα όσα έγιναν ήταν το Βουνό του Κρανίου. Κάπου βαθιά σε μία κοιλάδα ζούσαν άνθρωποι των οποίων τα σπίτια ήταν κάτω από το έδαφος για να προστατεύονται. Δεν είχαν καμία σχεδόν καμία διαφορά με εμάς, μόνο που εκείνοι είχαν λίγο μακρύτερα χέρια. Τα καλοσχεδιασμένα, θερμά και "αόρατα" σπίτια, γνωστά ως πιρόγες, ήταν ιδανικά, επειδή κυκλοφορούσαν φήμες για τον Άρχοντα ότι θα επιστρέψει και με την πυξίδα του θα γυρίσει το χρόνο για να ξαναγεννηθεί μέσα από τις στάχτες, αλλά ήταν μόνο φήμες τις οποίες τις διέδιδαν μακρινοί ταξιδιώτες σταλμένοι από το Παγερό Βορρά ακολουθούμενοι από νάνους. Όλοι μαζί ταξίδευαν από χώρα σε χώρα μένοντας εκεί για τρεις μέρες κουβαλώντας μαζί τους ρούχα και επιπλέον προμήθειες. Τα "κρυφά πνεύματα", όπως αποκαλούσαν τους εξειδικευμένους αυτούς ανθρώπους, έλεγαν παλιές αλλά αληθινές ιστορίες. Την περίοδο εκείνη, όταν έφτασαν στη Μόργκορ, μαζεύτηκαν και κάθισαν γύρω από μία μεγάλη φωτιά. Ξεκίνησε λοιπόν ένας από αυτούς να λέει την ιστορία του Άρχοντα και την αιματοχυσία εκείνης της ημέρας. Ο Ίζρεαλ , ένας δεκαεξάχρονος με καταγάλανα μάτια σαν της θάλασσας και ξανθά μαλλιά σαν το άχυρο, καθυστερημένος ως συνήθως κατέφθασε απαρατήρητος, διότι τα αφοσιωμένα βλέμματα ανυπομονούσαν να μάθαιναν το τέλος. «Ο Άρχοντας Σάιλεν θα επιστρέψει και θα πάρει εκδίκηση, ο τωρινός χρόνος θα αυτοκαταστραφεί και θα αντικατασταθεί μαζί του. Το τέλος της Μόργκορ έρχεται και μαζί με αυτό όλα θα χαθούν» έτσι τελείωσε την ιστορία το "κρυφό πνεύμα". Άλλοι πίστεψαν σε αυτόν και άλλοι όχι. Η ιστορία αυτή όμως προσέλκυσε το ενδιαφέρον του δεκαεξάχρονου Ίζρεαλ και σίγουρα θα ψάξει να το βρει. Η ζωή του και αυτής της Μόργκορ θα αλλάξουν για πάντα.

Συνεχίζεται....