Εδώ για εσένα!

Κεφάλαιο 4: Ας Προσπαθήσουμε Ξανά

Ηταν ετοιμη να βγει απο το κλαμπ, όταν ενα χερι τη σταματάει.

"Ε Άννα, που πας;"
"Συγνωμη αλλά πρέπει να φύγω."
"Μα δεν συστηθήκατε ακόμη.Δεν γίνεται να φύγεις."
"Σας παρακαλώ κυριε Stolz, πρεπει να φύγω.", επανέλαβε ψαχνοντας τα κλειδια του αυτοκινήτου της μεσα ατη τσάντα της.
"Εχασες κάτι;", την ρωτησε το αφεντικό της βλεποντάς την να ψαχνει.
"Τα κλειδια του αυτοκινήτου αλλά... ξεχάστηκα, δεν ηρθα με το δικό μου", ειπε θυμουμενη πως στο κλαμπ εφτασε μαζι με το αμαξι του Μαρκ.
"Θα σε πάω εγώ!" ειπε και πριν προλαβει η Αννα να πει κάτι, "Και δεν ακουω αντίρρηση!", προσθεσε.

Η κοπέλα δεν ειχε κουραγιο να αντισταθεί στη προτασή του και απλά δεχτηκε.

Δεν αργησαν να φτασουν σπιτι. Η Άννα πηρε τα πραγματά της και αφου τον ευχαριστησε, ανοιξε την πορτα της. Ήταν έτοιμη να βγει οταν εχασε την ισορροπία της και προσγηωθηκε ξανά στη θέση της.
"Εισαι καλά;", ρωτησε ανήσυχα ο Stolz.
"Ναι, απλά ζαλίστικα λιγάκι, δεν είναι κάτι."
Σε λιγα δευτερολεπτα βρισκόταν διπλα της, προσφεροντας το χερι του, βοηθώντας την να βγεί. Την επιασε απο την μέση και την οδηγησε μεχρι την πορτα της, για να σιγουρευτει οτι δεν θα χασει παλι την ισορροπίας της.

"Σας ευχαριστώ πολύ κυριε Stolz!", ειπε, "δεν συνηθίζω να πινω τοσο πολύ...συγγνώμη."
"Σε ολους μας συμβαινουν αυτά, απλά
μην ξαναγινει σε παρακαλώ σε επαγγελματικές εξόδους. Ήσουν πολύ όμορφη σήμερα πάντως.", ειπε και την <<σκαναρε>> με τα ματια του για μια τελευταια φορα.
"Δεν θα ξαναγίνει κυριε Stolz.", ειπε με απολογητικό υφος.
"Αμαν με το κυριε Stolz, λεγε με Ερικο! [απο το Henrich (Χενριχ)].
Και το οτι δεν θα ξαναγίνει, ελπίζω να πηγαίνει στο οτι δεν θα ξαναπιεις τόσο. Ομορφη σε θελω να εισαι. Δεν χορταίνω να σε βλέπω."
Η Άννα ένιωσε οτι τα λογια του γινόντουσαν λιγο πιο προκλητικά απ'οτι θα μπορούσε να δεχτεί εκείνη τη στιγμή και με ενα απλό ευγενικό καληνύχτα τον αποχαιρέτησε.
"Μπορώ να μπώ για λίγο;", ρωτησε ο Ερικ πριν κλείσει η πόρτα.
"Δεν γίνεται σήμερα. Θα τα πουμε αυριο στη δουλειά.", ειπε και αφου εκλεισε την πορτα εβγαλε ενα επιφωνημα ανακουφισης.

Αφησε τα πραγματα της στο τραπεζακι του σαλονιου, εβγαλε τα παπουτσια της, ανεβηκε στο δωματιο της. Εβγαλε γρηγορα το μακιγιαζ και επεσε για υπνο διχως να αφησει χωρο σε ασχημες σκεψεις.

"Μαλάκα μαλάκα μαλάκα μαλάκα! Θα πεθάνω θα πεθάνω γαμωτο γαμώτο γαμώτο!!!!"
"Τι εγινε παιδι μου! Ηρεμισε!!", ακουστηκε η φωνή της Νεφέλης στο τηλέφωνο.
"Νεφέλη... δεν ξέρω τι να κάνω...", αυτη τη φωρα η φωτη της Αννας ακουστηκε σαν να ηταν σε απογνωση.
"Κοριτσάκι μου πες μου τι έγινε. Συνέβη τίποτα χτες; Πήγανε ολα καλά;"

Η Αννα καθησε και της τα ειπε όλα.

"Ο Νίκος; Απο που κι ως που;; Αχ μωρο μου...απλα ξεχνα το. Ουτοσιαλλος η εταιρια ειναι μεγαλη και εκείνος ειμαι σε άλλο τμήμα, κανε πως δεν υπάρχει...βασικα ναι ενταξει, μαλακια αυτο που λεω αλλά...Δεν μπορω να το πιστεψω!", η αντίδρασή της στο πρώτο νέο. Ύστερα ακολούθησε το δευτερο.

"Σοβαρά τώρα στην έπεσε το αφεντικό σου;! Αυτός ο αυταρχικός που έλεγες;"
"Σου λεω δεν ξερω τι έγινε! Σαν να μεταλλάχθηκε. Μπορεί να έφταιγε και το ποτό, δεν ξέρω. Ήταν άλλος άνθρωπος.", εξηγησε η Αννα
"Και; Εσένα δε σ' αρέσει;"
"Δεν ξερω Νεφ. Με το αφεντικό μου;"

Ετσι ξεκινησε μια συζήτηση που εκανε την Άννα στο να καταλήξει σε μια απόφαση. Ήταν καιρός να προχωρίσει και να ειναι ξεκάθαρη και ειληκρινής με τον εαυτό της. Ο Νικος δεν θα γυρίσει σε εκείνη. Ο Ερικος ομως ήταν εκεί και δεν θα τον απέρριπτε, οχι πρώτου δώσει μια ευκαιρία.

Την επόμενη μερα, με το που εφτασε στη δουλειά, την φωναξε στο γραφειο του.
"Καλημέρα δεσποινής, θα ηθελα να κλεισετε ενα τραπεζι για δυο στο ΤΙΑΝ στις 8:30", ειπε με τονο που θυμιζε διαταγή, "και να σας πω επισης συγγνωμη για χθες. Μπορειτε να φυγετε.", συμπληρωσε, μονο που αυτη φορα τα λογια του ηταν πιο απαλά.

Η Αννα διχως να πει κουβεντα γτρισε στο γραφειο της.
Μα καλά, διπολική διαταραχή έχει αυτός ο άνθρωπος; Μία κρύο μία ζέστη. Χειρότερος και απο τον φετινό Απρίλιο!
Δεν αντάλλαξαν πολλές κουβέντες εκείνη τη μερα στο γραφείο, μέχρι που...

"Με ζητήσατε κύριε Ερικο;"
"Μάλιστα. Ήθελα να σου πώ οτι σήμερα θα έρθεις μαζί μου. Η ωρα κοντέυει 18:00. Εχεις δυο ωρες να ετοιμαστείς. Στις 8 θα περιμενω απο κατω απο το σπιτι σου. Ελεύθερη!"

"Θα μπορούσα να μάθω που θα πάμε;"
"Εκεί που έκλεισες. Η κυρια Schneider ακυρωσε το ραντεβου μας αρα θα παω μαζί σου."
"Δεν θέλετε να ακυρώσω απλά την κράτηση;"
"Στις 8.Δεν θα αργήσεις. Δεν μαρέσει να περιμένω."

Γαμώτο! Να τος πάλι, γινεται αυταρχικός! Ποιος νομίζει οτι ειναι;!
Ντάξει, σιγουρα ειναι γοητευτικός αλλά δεν μαρέσει να νομίζει οτι θα κανω οτι θελει μονο και μονο επειδη ειμαι η γραμματέας του!

____________________
Δεν ειμαι καθολου ευχαριστημένη με αυτό το κεφάλαιο αλλά δεν ηθελα να σας αφησω σε μεγάλη αναμονή.

Λοιπόν...για πειτε μου τι θα θέλατε να γίνει:
1. Να γυρισει να του πει οτι δεν θα παει
2. Να πάει
και ΑΝ πάει, τι θα θέλατε να φορέσει;
Α. Κάτι σεξυ
Β. Κατι λιγότερο προκλητικό

Vote ⭐️ αν σας αρεσε , θα το εκτιμούσα πολύ, για να αποκτήσει σιγα σιγα η ιστορία ενα κοινό :/