Korkmayız biz

)1(

Genç adam gördüğü evi biraz garipsedi beklediği siyaha boyanmış daha tenha bir sokakta olan bir evdi ama bu yeşil kapılı beyaz boyalı ve pencerelerinin etrafı sarıya boyanmış evi görünce biraz şaşırdı . Üstelik evin yanındaki özenle yapılmış sade grafitiler burayı bir oyuncak evden ayıran tek özellikti. Ellerini cebine soktu ve siyah deri kaplı silahını aldı tam kapıyı kırcakken çalan telefon dikkatini dağıttı. Ekrandaki ismi görmesi yüzünde bir sırıtışa neden oldu. Parmakları kırmızı tuşa giderken ani bir karar değişikliği ile telefonu açtı .
"Sabahtan beri nerdesin geri zekalı ? Ne boklar yiyorsun?"
"Canım sıkıldı ve gezmeye cıktım "
"Gezmenide senide şimdi.. Barış'ın evinde misin şu an ?" Yalan şu an genç adamın yerinde başka biri olsa ilk seceneği olurdu ama genç adamın  yerimde başka biri yoktu.
"Evet"
"Yerinden kımıldama geliyorum "
Karşıdan gelen sesler kesilince telefonun kapandığını anladı ama sözünü dinlemeyecekti.
Kapıya attığı tek tekme kırmaya yetmişti ama karşısındaki ortam ve çığlıklar keşke iki tekmede kırılsaydı dedirtti kapı kırılmadan önce iki genç kız koltukta yayılmış duruyorlardı birinin gözündeki kalpli göz bandı uyduğunu işaret ediyordu diğeriyse elindeki telefonla uğraşıyordu . Mutfaktan gelen enerjik ses telefonuylayla uğraşan kızın başını kaldırmasına yetmişti çünkü yarım saattir beklediği patlamış mısırlar sesin sahibinin elindeydi. Ama büyük gürültü sayesinde  telefonuyla uğraşan genç kız oturduğu koltuğun arkasına atladı patlamış mısırlar yere düştü . Karşılaştıkları genç adam ile on saniyelik bakışmalarının ardından sesiz ortamı bozan göz badını gözünden çıkarmaya çalışırken Pınar'ın söyledikleri oldu
"Ne oldu" Hepsi ağzını açtı ama sonra birer birer ağızlarını kapadılar hepsi merak ediyordu . Ne olmuştu ?