Birini çok seversin, hatta nefesin olmasa yaşayama ihtimalin yoktur ya oda işte öyle birşeydir. Ama senin sürekli güvenini sarsacak işler yapmıştır. Eğer herşeye rağmen affedi oluyorsan ona karşı , sadece o ne onun hayatında ne benim hayatımda bir başkası deyip takıntı haline getirmişseniz malesef buna aşk demek çok zordur bağımlılıktır bunun adı aslında. Sizi üzen olaylarda gözü açık davranmaz, tavrınızı kaybederim onu bide kafasıyla yaşarsanız esiri olur üzülmeye mahkumsunuzdur.. Çünkü aşk demek ayrılsanız dahi onu başkasıyla mutlu görürken "bunları ayırıcağım, benle olmayacaksa kimseyle olmayacak" yerine "keşke aşkıma sahip çıksaydı onu aslında en çok ben severdim. Ama olsun ya inşallah hep mutlu olur o" derseniz işte bütün samimiyetinizle, içtenliğinizle, masumluğunuzla ona aşıksınız demektir. Biz aslında aşık olma fikrine aşığız. Bu devirde babana bile güvenme kelimesine uyanlar karşısındakine de hemen güvenmek yerine onu çözmekle uğraşsınlar. Sonunda üzülen taraf olmamak için...
