Becca's POV
I'm so damn late for work! Nakakainis kasi. 8:00 in the morning ang meeting ko and it's already 7:50 I'm sure I'm late.
Bago umalis ng bahay dinaanan ko muna ang kambal sa dining room and kissed their cheeks bago dumampot ng pagkain at sinuksok sa bag ko.
"I'm sorry twins. Hindi kayo maiihatid ni Mommy. Mommy has an urgent meeting and I'm late. Babawi ako mamaya. Bye."
"It's ok Mommy. Goodluck!" Sigaw ni Reñe.
"Bye Mommy! See you later!" Sigaw din ni Dwight.
Lumabas na ako at dali daling pumunta sa kotse at nagdrive na.
Late na talaga ako. Sht.
*ringg ringgg*
Secretary Fiona calling...
Sinagot ko kaagad iyon.
"Hello ma'am? The board is already waiting for you."sht sabi na nga ba. Tsk.
"Tell them I'll be there in lessthan ten minutes."
"Thankyou ma'am."
Binaba ko na at mas pinabilis ang pagmamaneho ko.
----
Sa wakas nakarating na din. Pagpasok ko binati na kaagad ako ng mga tao dito at binabati ko din sila.
Sumakay na ako sa elevator pataas sa meeting room. Shit. 6 minutes late na ako. Tsk.
Pumasok na kaagad ako sa meeting room pagkalabas sa elevator.
"Sorry I'm late." Sabi ko at umupo sa dulong upuan doon.
Nakatingin na ang lahat saakin habang nakangiti pero nahagip ko pa din ang mga matang gulat na gulat habang nakatingin saakin. Kaya napatingin na din ako.
O.O
Pati ba naman dito? Tss. Nakakainis. Iniwas ko ang tingin ko at tumingin na lang sa ibang board members.
"So Mr. Nolvemia, what do we have today?" Tanong ko sa business partner ko.
"Ms. Delancey may naga acquire po kasi na business sa company natin. At yun ay kay Mr. Wilson." Napatingin ako kay Steve. Sayo pala?
"Yes please?" Nagaalangan pang tumayo si Steve. Tss. What am I expecting?
"A-ahm..." Then nag present na siya. Quite good. Okay din ang confidence niya. Kaso hindi lang siya makatingin saakin. Natapos siya ng nakangiti pero nakatingin sa ibang board members.
"Are you expecting me to accept that business of yours?"
"B-but why--" tinaas ko ang kanang kamay ko to shut the board member up. Nakatingin lang siya saakin.
"Are you lack of attitude?" I ask him. Halatang nagulat siya at napakunot ang noo.
"Ofcourse, not."
"Then why can't you look directly on my eyes? Real business man is capable of anything." Tumayo na ako at pumunta sa pinto.
"You should exert more effort to make me trust you. But don't expect so much." At lumabas na talaga ako.
Ito yung nagbago saakin. Hirap akong magtiwala. Kung dati rati ang dali dali kong magtiwala sa iba. Ngayon hindi na. It takes a lot of effort to make me trust again.
Pumunta na lang ako sa office ko and saw bunch of papers. Yeah.
I almost forgot. I'm on work. Tss.
