Friends till the end...

Deel 2

Ze doet zichzelf weer pijn... Ze vraagt waarom ik niet reageer en het enige wat ik nog kan is huilen en loop naar beneden. Ik kom beneden aan en loop direct naar me vader en begin hem te knuffelen en wil hem niet meer loslaten. Ik zak in elkaar maar me vader houd me recht op. Me vader vraagt me wat er is. Waarop ik geen antwoord geef. 'Kan ik eerst gewoon even uit huilen?' vraag ik. Hij knikt. Ik ben nog half aan het huilen en vertel hem het verhaal. Ik ga tv kijken. Die avond ga ik weer terug naar me moeder. Me moeder moet vroeg naar bed want ze moet er vanacht er kwart over 3 uit voor haar werk. Ze ging slapen en gaf haar een knuffel zoals gewoonlijk. Het is kwart voor 10 en loop met Marleen naar boven. We gaan slapen. Nou in ieder geval zij. Ik loop alleen maar te denken... Op een gegeven moment val ik in slaap. Ik word 's ochtends wakker en heb hele rode ogen. Nou ja wat kan het mij nog schelen... Vera appt mij: ''Wil je zo even mee naar de administratie?'' Waar op ik reageer:''Jahoor''

We zijn aangekomen op school en loop met haar mee samen met een andere vriendin (Sofie) naar de administratie. Ze meld zich af en gaat naar huis. Het was echt een hele lange dag omdat ik me zorgen maakte om Vera... Gelukkig is Julia er altijd voor mij en die avond ook. Ik had haar nodig en ze kwam naar me toe. We hebben gelopen langs het water en gepraat. Ik vind het heel fijn om met Julia te praten. Ze kan me goed helpen. Maar besef wel dat ik het zelf ook moet gaan oplossen. Elke dag huil ik nog. Huilen is bijna compleet mijn leven geworden en ben echt zat van het huilen. Maar kan het niet tegen houden.. Soms huil ik gewoon opeens als ik aan het eten ben of word ik boos. Ik kan mijn emotie's niet meer bedwingen en dat gaat nu ook ten koste van de mensen om me heen.. Ik doe nu super gemeen tegen andere mensen die het niet verdienen. Ik weet niet meer wat ik moet.

Het is vrijdag en de dag ging dit keer best wel snel voorbij. Ik was vergeten dat ik vanavond naar me vader ging omdat ik daar elk weekend blijf. En dus was ik ook vergeten dat ik en Marleen moesten opassen. Op me (stief) broertje en (stief) zusje. Ik wist niet waarom ze weg gingen maar mijn oma kwam eerst ook nog even gezellig bij ons en zei vertelde waarom ze weg waren.. Ze waren naar een concert toe.. Ik hou mijn woede in want was heel erg boos op mijn vader. Hij wist dat het slecht met mij ging en dan gaat hij gewoon even leuk naar een concert toe... Ik liep naar boven en zei tegen me oma: ' Ik ga even me spullen naar boven brengen ' Waarop ze reageerde dat dat goed was. Ik kwam boven aan en pakte direct mijn mobiel en belde huilend mijn moeder op. 'Hey mama' zeg ik met een huilerige stem. 'Hey lieveschat wat is er aan de hand?' krijg ik als antwoord en leg het hele verhaal uit en mijn moeder zit ook huilend aan de telefoon..