Sabat Czarownic

To zdarzyło się już kiedyś...

" Dokładnie czternaście lat temu były sobie trzy małe dziewczynki. Były wręcz nierozłączne, każda uzupełniała się z tą kolejną, jakąś nieporównywalną cechą...

Całymi dniami bawiły się skacząc ponad strumykiem, niedaleko wielkiego starego drzewa. Pomimo, iż za każdym razem dziewczynki wpadały w błoto, śmiały się do rozpuku, a na dźwięk ich perlistego śmiechu, ich sukienki od razu przestawały być brudne. Każda z nich bowiem posiadała magiczny dar...

Pewnego jednak dnia, podczas zabawy dziewczynki pokłóciły się o coś, o czym później nigdy więcej nie chciały rozmawiać. Wnet rozpętała się straszliwa ulewa, której towarzyszył nabuzowany, północny wiatr, a małe, rozzłoszczone przyjaciółki w mgnieniu okna znalazły się pod drzewem. Czując się bezpiecznie schronione się przed deszczem, wszystkie równocześnie odetchnęły nie patrząc na siebie...

Wtem stało się coś zupełnie niespodziewanego. Świat wokół dziewczynek, jakby przestał istnieć. Żadna z nich nie widziała, ani rozszalałej burzy, ani szarego nieba, pokrytego tonami chmur. Wokół wirował świat niczym różowa wata cukrowa. Dziewczynki ponownie się roześmiały zapominając o wszelkich troskach. Ubrane w pastelowe sukienki, w odcieniach pudrowego różu, fiołkowego fioletu oraz niebieskiego, tak czystego jak bezchmurne niebo zaczęły podskakiwać i tańczyć.

Stojąc obok siebie postanowiły, że każda złapie kolejną małym palcem u ręki za mały palec koleżanki. Wypowiedziały tajemniczą przysięgę przyjaźni i obiecały, że już nigdy się nie pokłócą...

Jednak wraz z mijaniem kolejnych miesięcy, uraza z ostatniej kłótni wracała do każdej z nich, niczym cień na ścianie, który pojawia się za każdym razem, kiedy słońce powoli kładzie swoje promyki ku ziemi... Nie chcąc się więcej widzieć na oczy rozeszły się po świcie z zadartymi noskami.

Dziewczynki miały się już nigdy nie spotkać, nigdy, aż do czasu, gdy czternaście lat później ich drogi znów skrzyżują się przez obietnicę, którą niefortunnie złożyły jako dzieci... "