The One That You Love [Yaoi]

T W O

At dahil po malakas kayo sakin, here's a brand new chapter of DJ and RJ's bromance.

*******************

That face. That dimple. That smile.

Hindi mawala sa isip ni Daniel ang mukha na kanyang nakita kanina. Pamilyar sa kanya ang mukhang iyon pero wala syang ideya kung saan nya nakita ito.

Sa department store? Sa kalye? O sa banyo?

(Scratch the last part, Di yan kasama. Exagge lang si author.)

Habang iniisip nya kung saan nya nakita ang mukhang iyon, hindi nya namalayan na may naka-upo na pala sa harapan nya.

"Pano ka napunta dito?"

Halos matapon ang kapeng hawak nya nang biglang magsalita ang lalaking nasa harap nya.

"A-a-ah, sino ka?! Pano ka napunta dyan?" tulirong tanong ni Daniel na hindi namukhaan ang lalaki.

"Kame-meet lang natin kanina sa office, nakalimutan mo agad ako?" tusong sabi nang lalaki sa harap nya na may panuksong ngiti.

"S-sir, kayo pala! P-pasenya na po at hindi ko kayo naki--"

"Sir? Akala ko ba nagkalinawan na tayo na hindi na yan ang itatawag mo sakin?"

"Sir, kasi--ah, uhm,,nothing. Its just... di lang ako sanay tawagin by their first name ang mga boss ko." palusot ng binata.

Lingid sa kaalaman nang kanyang boss na may iba syang dahilan.

Ano ito? Tanging sya na lamang ang nakaka-alam nito. Ayaw nya munang pag-usapan ang bagay na ito dahil masyadong masakit.

"No, I insist! You WILL call me Richard, whether you like it or not. I'm your boss, so you don't have other choice but to obey me."

"Tss, gano ba ka big-deal ang pangalan nya?" tanong ni Daniel sa sarili.

"Ano yun?" tanong ni Richard na hindi naintindihan ang sinabi ni Daniel.

"WALA. Sabi ko, sige. RICHARD" sabi ni Daniel na biglang tumayo sa kina-uupuan na papa-alis na sana ngunit nahawan sya ni Richard sa kamay.

Nakaramdam si Daniel ng parang kuryente na dumaloy sa kanyang katawan the moment Richard holds his hands.

Natigilan si Daniel.

"Just stay with me here, DJ"

DJ....

DJ.....

Tanging isang tao lamang sa buong mundo ang tumatawag sa kanya ng ganoong palayaw.

"Sabihin mong hindi totoo ang naiisip ko" Daniel look Richard directly into his eyes.

"I'm afraid it is" diretsong sagot ni Richard.

Namumuo na ang mga luha sa gilid nang mga mata ni Daniel pero pilit nya itong pinipigilan.

Ang Richard na kaharap nya ngayon ay ang Richard na nanakit at nang-iwan sa kanya noon. He was the reason kung bakit ayaw na muling nyang magmahal. Dahil minsan na syang umibig, sa maling tao pa, at ito ay si Richard. Pero hindi nya inaakalang pagtatagpuin muli silang dalawa nang tadhana--- ng bwiset na tadhanang yan.

"I-Im sorry for what I did in the past, DJ. Hindi na ulit yun mauulit" sabi ni Richard na hanggang ngayon ay hawak parin ang kamay ni Daniel.

"Sorry? Ganun lang yun? Tang Ina Richard! Tatlong taon kong hininty na sabihin mo yan! Umasa akong babalik ka! Pero wala eh, umasa lang ako. Tapos ngayon sorry lang matatanggap ko mula sa'yo? Kapal nang mukha mo Richard. Lubayan mo na lang ako please lang. Boss kita at empleyado mo ako. Wala nang mas hihigit pa dun. Dahil pinangako sa sarili ko na hinding hindi kita papatawarin kahit ano pang gawin mo."

Hinigit ni Daniel ang kamay nya sa pagkakahawak ni Richard at naglakad na papa-alis ng cafeteria. Pasalamat na lang sila at wala pang tao sa cafeteria.

Naiwan si Ricchard magisa sa kanyang kinauupuan. Walang kibo.

Halos lahat ng sinabi ni Daniel ay tumagos at tumama sa kanya. Agad syang tumayo at pumunta sa kanyang office at dun nya nilabas ang kanyang inis sa sarili.

Nagsisigaw sya at nagtatapon ng gamit at nang kung anu man ang mahagip ng kanyang kamay.

Now he know what's the feeling of being rejected and being left. Huh, maybe this is what you call Karma.

********************

Thanks po sa support sa story na 'to.

Innocent_Pen