Maria (annem): Kalkın hadi uykucular. Okula gitmeye niyetiniz yok herhalde.
Gökçe : Annecim ne yalan söyleyim açıkçası benim öyle bir şeye niyetim yok. Hatta şu an uykudan başka düşündüğüm bir şey de yok.
Ari (Arin): Sana katılıyorum kardeşim.
M: Demek başınızdan aşağı ıslanmak istiyorsunuz?
G & A: Hayııırr!
Diyerek birden bire ayağa kalktik. Çünkü annem koca bir kova suyu başımızdan aşağı döküyor ve sonra da biz uyanmiyoz diye yaptığını söyleyerek bütün çarşafı ve yorganları bize yıkatıyor.
Haksızlık hem de büyük haksızlık!
M: Hadi çabuk kahvaltıya. Sonra da hazırlanıp tıpış tıpış okulunuza.
G & A: Off anneee
M: Hadi dedim.
G : Görüşürüz yatağım. Seni çok seviyorum. Bunu sakın unutma. Kendine iyi bak. Hoşçakall.
Annem ve Ari bana deli misin bakışı attılar. Sonra da annem doğru mutfağa gitti. Biz de elimizi yüzünüzü yıkamak üzere lavaboya gittik. Tam o sırada annemin sesi duyuldu:
M: Kahretsin!
Annemin yanina gittiğimde elinin kanadığını gördüm. Hemen sargı bezini aldım.
G: Annecim nasıl becerdin?
M: Salata yaparken bıçak elimden kaydı, elimi kestim.
İyi halt yedin. Beni yatağımdan ayırırsan olacağı bu.
İçimden kendi kendime konuşuyor ve annemin elini sargı beziyle sariyordum. Tam o sırada Arin geldi:
A: Noldu? Anne iyi misin?
M: İyiyim oğlum. Sadece elimi kestim.
Ama ne kesik. Neyse ki teyzem hemşireydi. Yaz tatilinde teyzemin yaninda kaldığım için ondan birkaç şey kapmıştım. Böylelikle annemin yarasını (kesiğini) kolayca sarabildim.
Kahvaltımızı yaptıktan sonra Arinle birlikte hazırlanıp kayıtlarımızı yaptırdığımız okula gittik. Okulun önüne kadar geldik. Çok görkemli bir yerdi burası. Lakin bahçeye girer girmez içimi bir ürperti sardı. Nedenini bilmediğim bir ürperti.
Basımdan aşağıya titredim.
A: İyi misin kardeşim?
G: Sağ ol, iyiyim abicim.
A: Tamam o zaman. Hadi gidelim.
G: Tamam.
Okulun içine girdik. İkimizin de elinde kağıt vardı. Odamızın olduğu koridorda yürümeye başladık. Sonra çok mutlu oldum. Çünkü abimle odalarımız yan yanaydı.
