SEE • THROUGH [wattpad's edition]

CH - 00

"จื่อเทาอ่า เรามาแล้ว กินอะไรรึยัง"

คนทักส่งเสียงใสพลันเปิดประตูพรวดในช่วงเช้าตรู่ หลังจากไขกุญแจห้องประสาคนรู้ใจที่มีสิทธิ์เข้านอกออกในห้องพักของอีกฝ่ายได้ตลอดเวลา แต่แล้วกล่องอาหารก็ต้องตกลงพื้นเมื่อพบว่าบนเตียงไม่ได้มีแค่คนใกล้ใจพักผ่อนเพียงลำพัง ชายหนุ่มร่างสูงผิวสีน้ำผึ้งที่กำลังง่วงๆถึงกับตาตื่นเมื่อพบร่างเล็กๆยืนตะลึงหน้าประตู

"ค..คยองซู มาได้ไง ไหนว่าวันนี้จะอ่านเปเปอร์ไม่ใช่เหรอ?"

"ถ้าเราไม่มาวันนี้..เราจะเห็นแบบนี้เหรอ"ร่างเล็กๆขยับถอยเมื่อชายเจ้าของห้องคว้าผ้าขนหนูพันกายกันอุจาดพลางสาวเท้าเข้าหา "อย่าเข้ามา...อิ่มแล้วสิใช่มั้ย"

"คือ...ฉัน..."หวงจื่อเทา สถานะคบหาไม่ถึงสองเดือนสีหน้าอ้ำอึ้ง ดวงตากลมโตไล่มองพื้นก่อนจะพบเสื้อผ้าที่ระเกะระกะในห้องพักหรูหราประสาบ้านมีอันจะกินของอีกคน ก่อนพบสกินนี่เดนิลขาดรุ่ย และเสื้อลายขวางสีดำแดงตัวเล็กกว่าขนาดตัวเจ้าของห้อง เมื่อไล่สายตาเงยขึ้นก็เหมือนจะพบเจ้าของชุดที่ใช้ผ้าห่มสีเทาเข้มคลุมกายย่างเท้าเข้ามาตาม

"อิ่มสิ..แล้วก็หิวอีกแล้วด้วย ก็ทนกินของจืดๆตั้งนานนี่นะ"

"ป๋ายเซียน!"เสียงทุ้มเอ็ด แต่เหมือนเจ้าตัวจะไม่ได้นำพา เรือนร่างกะทัดรัดไม่ต่างจากคนที่ยืนนิ่งเป็นหินนัก แต่ผิวขาวราวน้ำนม เส้นผมสีบรูเน็ต ดวงตาเรียวคาค้างเมคอัพเปื้อนกลับไม่ทำให้ดูกระดำกระด่าง จมูกโด่งริมฝีปากบางน่าเอ็นดู เรียวนิ้วสวยแตะเข้ากับท่อนแขนเจ้าของห้องพลันเอียงคอให้เห็นรอยจ้ำจูบอย่างจงใจ กลีบปากอิ่มขบหากันแน่นพลันสูดลมหายใจเสียเฮือก ดวงตากลมโตตวัดมองคนตัวสูงที่ยังอ้ำอึ้งด้วยสายตาเจ็บช้ำ

ไม่มีอะไรที่โดคยองซูสู้ได้สักอย่างเลย...

"อ่า...นั่นสินะ"มือเล็กๆแค่นยิ้มก่อนจะก้มหยิบถุงอาหาร จื่อเทาที่ผงะทำท่าจะเข้าใกล้แต่ก็ถูกนิ้วเรียวสวยเกาะหนึบเป็นปลาหมึก