SEE • THROUGH [wattpad's edition]

CH - 01

คยองซูเดินหน้าหงิกออกมาจากห้องพักอาจารย์หลังจากเอกสารถูกแก้รอบที่ร้อยหรือยังเขาเองก็แทบจำไม่ได้ เปิดดูลายมือของอาจารย์เขายิ่งหนักใจไปยิ่งกว่าเก่าเสียอีก เหมือนตั้งแต่เจอคนๆนั้นชีวิตเขาจะดูดิ่งและซวยไปทุกอย่าง ทั้งต้องอธิบายกับที่บ้านยืดยาวเพราะภาพจูบนั่นลงแพร่โซเชี่ยลเนตเวิร์กจนพ่อต้องเอาเงินตีพวกสำนักข่าวดังๆแทบไม่ทัน ทั้งต้องอธิบายกับลู่หานว่ามันเกิด (เรื่องบ้า) อะไรขึ้น แถมไม่มีสมาธิจนโดนสั่งแก้งานแบบนี้... คยองซูล่ะอยากจะขอโทษ... ขอโทษว่าเป็นเพราะไอ้โรคจิตนั่นคนเดียว

Z.TAO: คยองซู รับสายหน่อยสิ

Z.TAO: คยองซูเราไปกินข้าวกันนะ ฉันอยากคุยด้วยจริงๆ

Z.TAO: เป็นแบบนี้อีกแล้วนะ นายก็แบบนี้ทุกที

"แบบนี้แล้วไงล่ะ"

ปากอิ่มพึมพำขมุบขมิบใส่มือถือพลางลงส้นออกจากอาคาร สามข้อความนั่นก็มาจากหวงจื่อเทาแค่เมื่อวาน แต่วันนี้ก็เงียบหายเหมือนตกหลุมตายไปแล้ว นั่นยิ่งทำให้เขารู้สึกว่าเขาแพ้... เพราะไม่ยากเลยที่จะเดาว่าป่านนี้คนที่อยากคุยกับเขานักหนาตอนนี้กำลังคุยอยู่กับใคร... ถึงจะทำเหมือนไม่แคร์อะไร แต่ในใจของคยองซูก็ยังรู้สึกห่อเหี่ยวอยู่ดี เพราะแม้ว่าเขาจะทำตัวไม่น่ารัก แต่ที่ผ่านมาเขาดูแลและเป็นห่วงอีกคนจากใจจริง ทว่ากลับไม่เคยได้รับความรู้สึกดีๆแบบนั้นตอบกลับมาแม้แต่ครั้ง

หลังจากเดินหน้ายับมาหาลู่หานที่นั่งเล่นมือถือรอในคาเฟ่ของมหาวิทยาลัย คยองซูก็วางข้าวของลงพร้อมกับมองหน้าเพื่อนซี้ที่สีหน้าอิ่มเอิบผิดหูผิดตา เจ้าตัววันนี้แต่งตัวมาเพียบพร้อมกว่าวันก่อนอย่างมาก แม้กระทั่งรอยคอลซิลเลอร์ใต้ตาก็แทบไม่มีให้เห็น คยองซูจึงเลิกสนใจเรื่องตัวเองไปสนใจเรื่องของลู่หานเสียแทน