bagımlı

1.bölüm

beni o soguk kulubeden kurtaran cüce çocuk jimin ve ben şuan onun önünde aglayarak yalvarıyorum.hayatımı bagışlaması için.tıpkı benim öldürdügüm insanların yalvarmaları gibi.bana bunu neden yaptıgını bilmiyordum.belki zevk için.benim yaptıgım gibi.belkide şuan yaptıklarımın cezasını çekiyorum.sonum hayatını mahvettigim insanlar gibi olacaktı.becerip kenara attıgım insanlar.jiminde benim kadar pislikti.yedigim tekmeler hıçkırıklarımı arttırıyordu.yalvarmayı bıraktıgımda beni yakamdan tutup kaldırdı.

"sen bu kadar zavallı mıydın kim taehyung ? bu bir hiç.seni acı içinde gebertecegim"

beni aşşagıladıgı her kelimesi ruhumu okşuyordu.mazoşist miydim?hayır.onun sesi beni rahatlatıyordu.agzından çıkan her kelime acımı hafif kılıyordu.aynı zamanda huzursuzdum.sanki birisine ihanet ediyordum.

"seni altımda inletecegim günü bekle."

beni yere hunharca fırlatıp diger odalara göre küçük olan odadan çıkıp.kapıyı kilitledi.orda saatlerce bekledim belki geri döner diye.uykum vardı.gözlerimi kapattım ve yine umut ettim.belki uyandıgımda yanımda olur?

uyandıgımda onu aradım.yanımda olmasını dilerdim.bedenimde bıraktıgı yara izleri beni mutlu ediyordu.o yoktu ama bıraktıgı yara izleri vardı.yinede beni bu kadar mutlu eden yara izleri yerine jimini tercih ederdim.kapının sesini duydum.o geliyordu.yüzüme aptal bir gülümseme yayıldı.jimin haklıydı.gerçekten zavallıydım.onu sadece dün görmüştüm.o bir gün 1 dakika gibiydi.belkide güzel zamanlar hızlı geçiyordur.yine beni izliyordu.konuşmasını bekledim ama konuşmadı.en sonunda ben ona seslenmeyi akıl edebildim.

"jimin"

"ne var"

"üşüyorum"

üşümüyordum sadece donuk bakışlarıyla bana bakarken bir bahane uydurmam gerekliymiş gibi hissetmiştim.