Risk It All (dutch) ~Tristan Evans~

3

~P.O.V. Leilah~
Ik knuffel hem stevig en hij knuffelt terug.

Ik sus hem zachtjes terwijl hij nogsteeds op mijn schouder ligt.
Als hij een tijdje later rustig geworden is, gaat hij weer rechtop zitten. Ondertussen is mijn shirt helemaal nat van zijn tranen. Ik wil mijn arm van hem afhalen maar dan zie ik dat er bloed op hem ligt. Mijn bloed. Damnit. Ik zie de jongen me raar aanstaren, waarschijnlijk omdat ik heel geschrokken kijk nu.
Ik herstel me en vraag: "wil je er over praten?" Hij knikt en begint te praten.

"Ik zit in een band, the Vamps, en we zijn al best bekend. Alleen het probleem nu is dat ik heel erg veel haat krijg. Vanochtend was ik het zat en werd ik boos. Ik schold de fans uit en toen werd een van mijn bandmates boos, we kregen ruzie, de andere 2 stonden hem bij, hij sloeg me en ik liep weg hierheen. Hij heeft me drieduizend keer gebelt maar ik heb niet opgenomen" sluit hij zijn verhaal af. "Whow dat is best heftig ja" antwoord ik, waarop hij knikt. Ik hoor iets trillen. Ik kijk achterom en zie daar een mobiel liggen die waarschijnlijk van hem is. "Is die van jou?" vraag ik, wijzend naar de mobiel. Hij knikt en ik kruip naar de mobiel en zie 'bradley' op het scherm staan. "Is dit die vriend van je?" vraag ik, terwijl ik het scherm laat zien. Weer knikt hij. Damn krijgt hij geen hoofdpijn van al dat knikken ofzoow.

Ik kijk terug naar de telefoon en zie dat er opgehangen is, maar al snel belt hij weer. Ik bedenk me geen moment en neem op en zet hem op speaker. "O mijn god eindelijk Tris je neemt op. Waar the fuck ben je, ik kom je nu ophalen. Gaat het wel met je? Ben je niet gewond ofzo? Sorry dat ik zo uitviel. En..." "Sorry?" Kap ik hem af. "Je wilt hem op komen halen?" "What the... Jij bent Tristan niet!" "Whoa wat een ontdekking sherlock" zeg ik. "WAT HEB JE MET TRISTAN GEDAAN!" gilt hij door de telefoon. "Damnit gil niet zo joh, ik heb helemaal niks met hem gedaan." zeg ik geïrriteerd, en ik zie dat de jongen, die dus Tristan heet, ook een geïrriteerde blik in zijn ogen heeft. "Ja tuurlijk, en ik ben Barack Obama. Waar is Tristan?!" Zegt hij. "Ik ben hier" zegt Tristan met een beverige, schorre stem van het huilen. "O GAWD TRIS BEN JE OKAY?" gilt Bradley bezorgd door de telefoon. "Alsof jou dat wat uitmaakt" zegt Tristan bot. Het is even stil aan de andere kant van de lijn, maar dan neem ik het woord weer. "Tristan heeft wat ruimte nodig. Wat je hebt gedaan was echt niet cool gast. Dus stop met die arme jongen half te stalken en geef hem even" ik hoor Tristan naast me snikken dus sla ik een arm om hem heen.

Ik haal adem en ga verder. "Als hij er klaar voor is belt hij je vanzelf of hij komt terug naar jullie. Nog wat te zeggen?" Eindig ik. Aan de andere kant van de lijn hoor ik iemand huilen en nog iemand die de ander trillerig probeert te sussen. Blijkbaar hoort Tristan het ook want zijn hoofd schiet omhoog en zegt heel zacht: "Con..."
Bradley begint te praten. "Jij vieze vuile bitch! Ik zal hem zoeken en vinden, en als ik je in mijn handen heb, oohhhh dan ben je dood. En waag het niet. WAAG HET NIET OM HEM PIJN TE DOEN!" "Yeah, right.... Kayy byee" zeg ik en ik hang op.

Tristan lijkt nogsteeds geschockt. "Hey Tris what's wrong?" vraag ik. "Connor huilde, ik kan er nooit tegen als hij huilt" zegt hij, waarbij hij midden in de zin breekt. "Kom, we gaan naar mijn appartement" zeg ik, waarna ik Tristan zijn mobiel terug geef, we opstaan en richting mijn appartement lopen.

Als we het steegje uitkomen vraagt hij: "Wat is dat op je arm?" "Euhhhh..." begin ik. KUTFUCKTERINGTYFUSKLOTEFUCKINGFUCKTOPZOOI scheld ik in mezelf. Tristan kijkt naar mijn arm, en gaat voorzichtig met zijn vinger overde sneeën die ik net heb gemaakt, maar ook van eerder. Hij kijkt me aan met, alweer, tranen in zijn ogen. "Niet meer doen okay?" fluistert hij, en hij trekt me in een knuffel, waardoor ik de tranen niet meer tegen kan houden. Ik begin te huilen en sla mijn armen om hem heen. "Okay" fluister ik na een poosje terug, met een trillende stem.

Na een tijdje zo gestaan te hebben laat ik los. Tristan kijkt me aan en geeft me een glimlach, waarop ik ook knik. "Hey" begint hij. "Sup?" Vraag ik, maar er komt bijna geen geluid uit mijn keel. Ik schraap mijn keel en zeg opnieuw "Sup?" Hij lacht even. "Ik euhh... weet je naam niet eens" zegt hij met een beetje een akward look. "Leilah Rose, aangenaam" zeg ik lachend. Hij lacht mee en zegt dan "Tristan Evans, voor als je het nog niet doorhad". Hij steekt zijn hand uit, die ik vervolgens schud. Weer schieten we in de lach.
Als we uitgelachen zijn lopen we naar mijn appartement.

~P.O.V. Madelynn~
Leilah blijft wel heel lang weg. Het is al twee uur geleden sinds ze wegging. Ik pak mijn telefoon en probeer haar te bellen. Dan hoor ik Permanent Vacation uit haar kamer komen. Tuurlijk, ze heeft haar mobiel weer eens laten liggen.
Ik facepalm mezelf en laat me weer op de bank vallen. Ik hoop dat er niks met haar gebeurt is...

Dan gaat de deurbel. Ik sprint er heen, smijt de deur open en zie Leilah staan. Ik vlieg haar om de hals. "Omygawd ik was zo bezorgd" zeg ik in het nederlands tegen haar. Ik laat haar los en zie een jongen naast haar staan. "Hii, ik ben Madelynn Jones, Leilah's beste vriendin" "Tristan Evans, aangenaam" antwoord hij met een glimlach. Ik glimlach terug en laat ze beiden binnen. "IK BEN EFFE NAAR DE WC" gilt Leilah. Nee hè, is het weer zo ver...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Whoaaaaa mensen dit is serieus het langste hoofdstuk dat ik ooit in mijn leven heb geschreven😱😱😱 1000+ woorden O.o
Hope u liked it!
Baaaiiiii♡♡♡