Risk It All (dutch) ~Tristan Evans~

5

~P.O.V. Leilah~
Ik word wakker op de bank.
Tristan en Madelynn zijn waarschijnlijk naar bed ofzo. Ik loop naar de badkamer om mijn haar en gezicht te fixeren.

Net als ik klaar ben gaat de deurbel. Gelukkig heb ik mijn kleding van gisteren nog aan, dus kan ik gewoon de deur open doen.
Er word nog een keer op de bel gedrukt.
"Ja ja Calum down ik kom eraan!" schreeuw ik bijna naar de deur.

Ik maak de deur open en het eerste dat ik zie is een lang, breed persoon en daarnaast een kleiner persoon met een huge bos bruine krullen. Ik kan hun gezichten niet zien door de opkomende zon achter ze, dus ik kijk ze nu waarschijnlijk heel debiel aan.

"Politie, zou ik binnen mogen komen?" Ik zie dat de man een boekjes achtig ding openklapt en laat zien.
"Euhmm ja tuurlijk, het kan alleen misschien wel een beetje een rommeltje zijn" zeg ik terwijl ik een stapje aan de kant zet. "Kan ik u iets te drinken aanbieden?"
"Nee, bedankt"
Ik kan eindelijk hun gezichten zien nu ik de deur heb dichtgedaan. De agent heeft bijna geen haar, een grote neus, groene ogen en een beetje gezichtshaar.
De kleinere heeft bruine krullen, bruine puppyogen en een best wel slank gezicht, maar niet te.

"Neem plaats, ik ruim de tafel even af" zeg ik zo beleefd mogelijk. Jeez ik ben in heel mijn leven nog nooit zo beleefd geweest.

Als ik de tafel helemaal heb afgeruimt ga ik op de stoel in de woonkamer zitten.
"Zou ik mogen vragen waarom de politie bij mij in huis zit?"
"Dat mag u zeker. Ik ben hier omdat deze jongeman mij heeft verteld dat u iemand heeft meegenomen zonder enkele informatie over waar je hem meenam, het was volgens deze jongeman kidnapping" antwoord de agent.
"Waar heb je hem? Zeg dan? Heah? Waar is hij? WAAR IS TRISTAN ZEG HET, NU!" Schreeuwt de jongen met krullen.
"Wacht eens.... Jij bent Bradley, de gast die ik aan de telefoon had" zeg ik bedenkelijk.

Het enige wat hij doet is mij aanstaren met een doordringende, kwade, bijna agressieve blik.
"Nou, zoals ik al gezegd heb, hij komt vanzelf wel terug zodra hij er klaar voor is. Meneer ehhh..." "Jones," maakt agent Jones mijn zin af.

"Meneer Jones, het is niet wat het lijkt. Ik heb Tristan niet gekidnapt, ik heb hem aangeboden hier te blijven, en hij heeft het aangenomen.
De sleutel van de voordeur ligt in de hal dus hij zou wegkunnen wanneer hij zelf wil. En de deuren hier binnen hebben geen slot, behalve de badkamer, maar die kun je van binnen openen," vertel ik Jones om mijn onschuld te bewijzen.

Jones kijkt me aan. "Haal de jongen eens" zegt hij vriendelijk maar dwingend.
Zoals hij vraagt loop ik naar Tris' kamer en maak de deur open.

"Oh my gosh Tris schat wat is er?"

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
I'm back from an eternity of not writing this book and guess what? The chapter sucks dangit.
Sorry voor het eeuwen niet updaten schatten
Vote, comment, follow?

All the love♡♡♡