Paano kaya? (One Shot)

Good Bye..

It’s been one week since our graduation day happened and two month after that horrible incident. That was the last thing on earth na ayaw na ayaw kung malaman ni Alexa, pero wala eh nalaman pa rin niya, wala nga talagang secreto na matatago habang buhay. I don’t want to keep secrets from her. If only I have another option that day, if only I have .

Matagal ko nang sinusundan si Alexa naging stalker na niya ako simula nang una ko pa lang siyang makita sa party nang kaibigan kung si Tina, gusto ko siyang makilala pero sabi ni Tina sa akin na may boyfriend na si Alexa. Kahit gustong – gusto ko lumapit at magpa kilala nuon sa kanya ay hindi ko na lang ginawa na kuntento na lang ako sa pag tingin sa kanya. Lage ko siyang sinundan nuon hindi ko nga maintindihan ang sarili ko, ngayon lang ako naging stalker. Maraming babae ang nagkaka gusto sa akin  at marami na rin akong naging girlfriend pero Alexa is different.

I don’t know why, but she is different from all the girl’s in this city. Two years rin akong sunod ng sunod sa kanya hangang sa malaman ko na si Tina ay may relasyon sa boyfriend ni Alexa, hindi ako makapaniwala nuong una, dahil si Alexa at Tina ay magkaibigan. Talagang nagawa nilang lukuhin ng harap – harapan si Alexa. God knows how much I wanted to punch that bastard face dahil sa ginawa niya kay Alexa, my Alexa na mahal na mahal ko kahit sa malayo ko lang siya natatanaw.

Susubukan ko sanang bugbugin ang gagong boyfriend ni Alexa, kaso pinipigilan ako ni Mike.

He said that I don’t have the right to do that and which is true, pero kahit na ganun parang gusto ko talagang maipaghiganti si Alexa.

Simula nang malaman ni Alexa ang katutuhanan ay naging mailap na siya sa mga tao, ayaw na ayaw na niyang makipag halo bilo sa iba, at palaging naka yuko ang ulo kapag naglalakad para bang hiyang hiya siya sa mundo.

My poor Alexa, she doesn’t deserve all of that sh*t!

Kahit alam kung late na ako sa enrolment ay nag – enrol pa rin ako sa skwelahan nila, kahit papaano ay mas mapapalalapit ako sa kanya. Bago ko napag desisyunan na lumipat nang skwelahan nila ay napag  - desisyunan ko rin na maging isang bakla, para mas may chance akong mapalapit sa kanya. Pero hindi naman iyon madali kasi masyado nga siyang mailap sa mga tao.

Isang araw nakita ko siya na papasok na sa school, actually hinintay ko talaga siya sa labas para sumabay sa pagpasok sa kanya dahil magka tapat lang naman ang rooms namin.

Naglalakad na siya sa lobby nang may mga school mates kami na nakita ko na naglalakad palabas, at panigurado di niya na naman nakita na dadaan sila. Kung kaya biglang naglaglagan ang mga libro niya dahil na sagi siya nang mga dumadaan, at hindi man lang siya tinulungan kaya mabilis akong tumakbo papalapit sa kanya at tinulungan siya.

“Okay ka lang Alexa? May masakit ba?”  sabi ko sa kanya na subrang nag –aalala

“O-Okay lang ako. Salamat” umiwas siya agad ng tingin sa akin at mabilis na lumakad ulet.

Hindi ko nalang siya hinabol pa. Naglakad na rin ako patungo sa room namin, pero nang matapos ang klase namin ay agad kung hinanap si Alexa, dahil para tanungin kung okay lang ba talaga siya. Nakita ko naman siya agad papalabas na siya nang school pero tinawag ko siya

“Alexa sandali lang” agad naman siyang lumingon sa akin.

“Bakit?” tanong niya sa akin sabay yuko.

“Okay ka naba talaga? Wala bang masakit sayo? Sabihin mo kung meron man” ubod na concern kung tanong sa kanya

“Okay na ako. Wala naman” Alexa