Φιλία Ή Ερωτας

Κεφάλαιο 12

Τα παιδιά πήγαν από την πίσω πόρτα κι εγώ πήγα προς τη μεριά του Max Είμαι τόσο φοβισμένη και θυμωμένη ταυτόχρονα. Αλλά πρέπει να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα

-Ωπ πως κι από εδώ Max μας θυμήθηκες?
-Ποτέ δεν σε ξέχασα και το ξέρεις
-Δεν το ξέρω
-Το μαθαίνεις τώρα
-Καλά θες να έρθεις μέσα να μιλήσουμε?
-Και δεν πάμε
Μπήκαμε μέσα και καθίσαμε στον καναπέ. Εγώ πήγα μέχρι τον επάνω όροφο και καλά για τουαλέτα αλλά στην πραγματικότητα ήθελα να δω τα παιδιά. Όταν κατέβηκα τον βρήκα να κάνει κάτι με τον καφέ μου. Αν και κατάλαβα τι δεν είπα τίποτα.
-Λοιπόν γιατί ήρθες
-Ε να Άλι θέλω να σου πω ότι χρειάζομαι λεφτά γιατί τα ξόδεψα σε εξοπλισμό για το ποδόσφαιρο
-Ήμουν σίγουρη νομίζεις ότι θα σου δώσω?
-Γιατί ρε αδερφούλα τι σου έχω κάνει
-Καταρχας δεν μου τρέχουν και από τα μπατζάκια και επίσης τι μου έχεις κανει με παράτησες όταν πέθαναν οι γονείς μας.
-Νομίζεις ότι ήταν  εύκολο για μένα αλλά δεν ήθελα να θυμάμαι τίποτα από την ζωή μου και αποφάσισα να φύγω για να ξεχάσω
-Ναι καλά
-Λοιπόν άστα αυτά και πες μου πως περνάς εδώ
-Καλά όπως τα ξέρεις
-Α ωραία
-Λοιπόν πάω λίγο στην κουζίνα να βάλω νερό και έρχομαι

Πήγα να βάλω νερό και όταν γύρισα την πλάτη μου για να επιστρέψω τον είδα μπροστά μου κρατώντας ένα μαχαίρι στο χέρι του. Φοβήθηκα τόσο πολύ αλλά δεν έκανα τίποτα γιατί είδα  από πίσω του τον Ντειβ και τον Νίκο έτοιμους να τον χτυπήσουν. Αυτός όμως γύρισε και άρχισαν να παλεύουν μεταξύ τους. Ήμουν τόσο φοβισμένη και προσπάθησα να τους χωρίσω. Χτύπησε τον Ντειβ στο στομάχι έπεσε κάτω άρχισε να φωνάζει μετά ήρθε σε μένα και με έριξε κάτω. Ήταν έτοιμος να με μαχαιρώσει αλλά τον έμπόδισε ο Νίκος τον έριξε κάτω μετά τον πήρε από τα πόδια και τον άφησε στον δρόμο. Με είχε χτυπήσει ήδη αλλά όχι πολύ σοβαρά ελπίζω. Το μόνο που θυμάμαι είναι τα παιδιά (Έλλη,Μαρκελα,Νίκο) να λένε:
-Τηλέφωνο στο νοσοκομείο είναι κι οι δύο κάτω

Άνοιξα τα μάτια μου και είδα τον Ντειβ στο διπλανό κρεβάτι να με κοιτάει παράξενα.
-Τι πάθαμε? Ρώτησα
-Εσένα ο Max σε μαχαίρωσε ελάχιστα το μπούτι και εμένα μου έσπασε το πόδι όταν με έριξε κάτω
-Ρε συγνώμη που σας έμπλεξα αλλά τι να έκανα φοβόμουν
-Το ξέρω μωρό μου μην νιώθεις τύψεις με την θέλησή μας το κάναμε

Τότε μπήκε ο Νίκος η Μαρκελα και η Έλλη στο δωμάτιό μας.
-Επ τι γίνετε εδώ τα λέτε?
-Ε ναι ότι μπορούμε
-Καλά πάω να πω στον γιατρό ότι ξύπνησες

Εγώ φώναξα την Έλλη και τη Μαρκελα κοντά μου.
-Τι έγινε πείτε μου
-Σε εξαπάτησε Άλι πήγε να σε μαχαιρωσει και μετά επιτέθηκε στον Νίκο και στον Ντειβ
-Μην τα σκέφτεσαι όμως αυτά τέλειωσαν όλα
-Ωραία πόσο κοιμάμαι?
-Περίπου 1.5 μέρα και ο Ντειβ 1
-Τόσο πολύ?
-Ναι χρειαζόσουν ξεκούραση

Εκείνη τη στιγμή μπήκε μέσα στο δωμάτιό ο γιατρός
-Μπορείτε σας παρακαλώ να περάσετε έξω  είπε στα παιδιά

Αυτοί έφυγαν και μείναμε εγώ ο Ντειβ και ο γιατρός.Πρωτα εξέτασε εμένα και μετά τον Ντειβ που από ότι κατάλαβα πονούσε πολύ το πόδι του.

ΤΈΛΟΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ