Mandy Jones:A special Girl

15. Αναμνήσεις Από Το Παρελθόν

Πέρασε αρκετός καιρός απο τότε που πέρναγα ωραία με τους γονείς.Απο τότε που πέθαναν...οχι..δεν μπορεί να μην είναι ζωντανοί..δεν το δέχομαι.
Άκουσα την κ.Μαριάμ να λέει οτι πρέπει να τους εχουν απαγάγει και το πιστεύω.

Έκανα μια μικρή έρευνα με βοήθεια απο τα βιβλία που πήρα απο το σπίτι μου.Ήταν βιβλία για την οικογένεια μου.Βέβαια δεν θυμάμαι και πολλά απο τα παιδικά μου χρόνια.
Θυμάμαι πως μια φορά την εβδομάδα έκανε επίσκεψη μια γιαγιά που έμενε απέναντι μας.Την ένιωθα σαν συγγενή μου αλλα μια μέρα πέθανε.Στεναχωρήκα πολύ.
Αλλά τώρα εξηγείται γιατί οι γονείς μου έδειχναν πάντα τόσο νέοι.
Λόγω της μαγείας.Φαντάσου τι μπορεί να κάνει ακόμα. Φαντάσου τι θα μπορούσα εγώ να κάνω.

Κάθε μέρα νιώθω πως η δύναμη μου αυξάνεται.Όμως μου φαίνεται οτι κάτι αλλάζει.Τις προάλες που μίλησα απότομα στον Jacob,ήταν σαν να μην ήμουν εγώ,σαν να μιλήσουμε κάποιος άλλος.Φοβάμαι!! Φοβάμαι πολύ!!
Μαμά...Μπαμπά..σας χρειάζομαι ρε γαμώτο!! Γιατί μου δώσατε αυτές τις δυνάμεις και με αφήσατε μόνη μου;
Γιατί;

Νιώθω δάκρυα να κυλάνε. Πολλά δάκρυα.Δεν μπορώ άλλο.Γιατί σε εμένα; Γιατί; Δεν μπορούσα να είμαι μια φυσιολογική κοπέλα;
Καθώς σκεφτόμουνα,άκουσα καποιον να χτυπάει την πόρτα. Σκούπισα τα δάκρυα μου και άνοιξα την πόρτα.
Ήταν ο κ.Μάρκο με ενα βιβλίο.