Bugün güne rutinimime bir açıklık getirmek amaçlı başlangıç yaptım;
-Sabah saat 08:00'de kalktım.
-Elimi yüzümü yıkadım.
-Dişlerimi fırçaladım.
-Saçlarımı taradım.
-Odama gidip eşofmanlarımı giydim.
-Kendime kahvaltı hazırladım.
O sırada Casper'ın odasından"yardım edin!."diye bağırdığını duydum.Koşarak odasına çıktım ve ona ne olduğunu öğrenmek için içeriye bodoslama daldım.Bir ağlamadığı kalmıştı..
-Ne oldu Cas?(ben ona kısaca "Cas" derim de)
-Oyun konsolumun kolunu kaybettim...
-Kolu mu??
-Evet abla ya hani şu elimdekinin siyah renklisi yani hani en sevdiğim renk olan..(teknolojiyle haşır neşir olduğum pek söylenemez.Genelde ben sosyal aktive düşkünü olduğum için bu teknolojik aletlerden anlamam.)
-He!Ya Cas bu muydu?Ben de önemli bir şey oldu sanmıştım.
-Önemli zaten başka daha kötü ne olabilir?
-Neyse ben koşuya gidiyorum geç dönerim bu sefer şehire inmeyi düşünüyorum.
-Offf ne anlarsın şu koşudan anlamıyorum.
-Zaten o sulanmış beyninle de beni anlamanı ben de beklemiyorum ve anlamıyorum!!
Dedikten sonra kapıyı kapatıp odama gidiyordum ki koridorun daha yarısındayken annem mutfaktan beni çağırdı.Merak etmeyin aklınızdan ne geçtiğini biliyorum "koskoca villada evde yemekleri annesi mi yapıyormuş?"demeyin tabi ki de kahvesini yudumladığı sandalyesinden çağırıyor beni..Yanına hızla indim.He buarada biz hizmetli veya yardımcı tutmayız.O insanlar bizim kölelerimiz değil.(Bu konuda sadece Cas'e güvenmiyorum.),(Hiç aklınıza gelmeyecek şeyler yaptırabilir.)
...
Bana söylediğini özetle geçeyim annemin;beni burdaki okullardan birine yazdırıyorlarmış.Olamazzzz!!!Okul mu?Beni kimse yan yana getiremez....Bir bu eksikti.Hatta babam işten yarım saat sonra gelecek ve kayıt olmaya götüreceklermiş beni.
