Özlemek mi daha zor, yoksa özledim diyememek mi?
Her ikiside insanın canını dibine kadar yakıyor bence.
Yüzünü görsen, kokusunu alsan bile onun hayatında bir yerinin olmadığını bilerek özlemek mesela, zor iş.
Hadi diyelim özlüyorsun bide karşında olmasına rağmen yanına gidip
"ulan çocuk ben aldığım nefesten fazla seni özlüyorum" diyemezsinde kalbine bir acı çöreklenirya işte o daha da zor.
Yani her halükârda kurtluşun yok.
O güya sana ait olup içi senden çok onunla dolu olan kalbin o acıyı yaşayacak illa.
Ne yapalım kader böyleymiş diyeceksin
Tek çare zamana sığınıcaksın. Belki o bendeki seni bir umut alıp götürür diye.
Zaman gelecek herşey değişecek, bir tek bendeki o güzel gülüşlü sen aynı kalacaksın.
Belki bende değişmiş olurum o zaman.
Hernekadar bendeki sen değişmemiş olsanda o saf aşık yanım kendine gelip hayatını sorguluyor olmuştur.
Kendi dediklerime kendim bile inanmasamda maalesef
Bundan sonrası için zaman deyip susmam gerek.
