" Sessiz bir gece, yorgun adımlarım, hiç haberi yok gibi ıslak kaldırımların. Kimse görmüyor mu kimse duymuyor mu ?" Tam da bu şarkıyı hissediyodum içimde . Gecenin hir vakti tek basima geziyorum sokaklarda. Kulağımda bu şarkıyla düşünüyorum. Cidden bizi kimse görmüyor mu? Sahte guluslerimiz , yalan sevinclerimiz. Bizi kimse anlamiyor mu? Acı bir şekilde gülüyorum halime. Herkesi kandirabilirim ama yüreğim ve aklım hic susmuyo. Sebebi ne bilmiyorum nasıl geçer onu da bilmiyorum. Tek bildiğim yüreğimde dolmayan bir boşluk var ve ben eriyorum. Gün geçtikçe zaman ilerledikce eriyorum. Ve acı olan da kimse görmüyor. Mutluyum diye uydurdugum yalana herkes inanıyor. Sizde benim gibi misiniz diğer tüm mutlu insanlar? Sorunun cevabi evetse nasıl sakliyosunuz acilarinizi, çünkü ben yapamıyorum...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yüreğimdeki Boşluk
Teen FictionBu sokaktaki insanlar cidden mutlu mu? Mesela şu kız. Arkadaşının koluna girmiş kahkaha atıyor. Kim bilir ne derdi var içinde ama saklıyor. Sonra şu bankta oturan genç çocuk. Ne düşünüyor acaba kara kara? Peki sen bunu okuyan kişi sen kendi benligin...
