Yarenin gizemlisi
Evden uyuşuk uyuşuk çıkmış durağa doğru yürüyordu. Kulaklığını takmıştı şarkıyı dinlemeyi geçtim eşlik ediyordu saf kız..
İlk defa sesini dinledim yol boyunca huzur veriyordu. Karanlık hayatımdaki tek suçsuzdu. Kendini sıradan sanan salaktı aslında. Hayır ona aşık değilim sapıkta değilim. Sadece bu saflığı temizliği inanılmazdı..
Otobüse bindi arabama binip takip etmeye devam ettim şuan o sesini duyamadığım için neden otobüse binmedim diye direksiyonu yumrukluyordum. Onu uzun zamandır tanıyorum.Okula geç kalmış otobüse yetişicem derken bana çarpmıştı hayatının hatasıydı..
Farketmedi bile bana çarptığını o günden beri aklımdaydı takip etmemdeki tek sebep bu saflığını korumak istememdi.
Otobüs durdu bende arabadan inip yürümeye başladım tek düşündüğüm gözleri..
Hiç yakından görmedim kendime engel olamayıp hızımı arttırıp kolundan tuttum, beni öp diyen dudaklarına usuulca yapıştım. Öyle bi tat ki bu saflığı dudaklarından belliydi. Galiba ilk öpücüğünü almıştım. Hareketsiz kaldı ne yapacağını bilemedi saf kız..
Çok sürmeden bu saflıktan mahrum bıraktı dudaklarımı.. Eli ağırmış attığı tokat sertti bunu beklemiyordum. Ama ben gözlerine kitlemiştim benim yeşilleri.. Ne söylediğini algılamıyordum bile öyle temiz bakıyor ki.
"Neyse sarhoşum sen okuluna git " deyip geçiştirdim"
Giderken bir boşluk bıraktı arkasında bu kız farklıydı çok farklı, böyle kalması gerekiyordu. Arabaya binip okuldan çıkış saatini beklemeye başladım. Erken çıkmıştı neden?
Takip ettim hep yaptığım gibi sahile gelip durdu yine kulaklığını takıp denizin durgunluğunu izledi bende onun saflığını..
Kaç saattir burdaydık bilmiyorum hava kararmaya başladı ne olmuştu bu kıza kolundan tutup eve ben götürecektim şimdi bu saate kadar ne işin var senin burda!
Kalkıp yürümeye başladı ara sokaklardan gidiyordu. Neyine güveniyordu bu salak!
Biraz korkutmalıydım ki akıllansın ..
Yakın takibe başladım fark etmişti ama belli etmiyordu uyanık. Arkasına döneceğini anlayıp hızlıca önüne geçtim. Bingoo bi çığlık patlattı cırtlak sesiyle kulaklarımı kaybettim sanki acımasız şey.
Konuşuyordum ama konuştuklarımı ben duymuyordum bakınca içim gidiyordu sonsuza dek onu izleyebilirdim panik hallerini mutlu olunca ağlayınca her hareketini ezberleyip, zihnime kazıdım. Bi anda yere düşüverdi bu korku ona ağır gelmişti. Aptal mıyım lan ben bu kız bunu hak ediyor mu?
Birlikte olduğum diğer kızlar bunu fantezi zannederken bu daha küçük bi kızdı..
Kucağıma alıp evine doğru yürüdüm yol boyunca yüzünün her çizgisini bir daha göremeyecekmişim gibi ezberledim..
Ben onun için yabancıyken, o benim için öyle değildi kendimden iyi tanıyordum onu..
Kapısının önüne geldiğimde merdivenin üstüne yatırdım. Zile basıp biraz uzaklaştım. Bahçede annesinin kapıyı açmasını bekledim. Kimsenin olamayacağı kadar masumdu..
