•
Min_blue: Dikkatli ol sevgilim.
Min_blue: Başını asla eğme.
Min_blue: Her ne olursa olsun, son ana kadar elini tutmaya devam et.
Min_blue: O senin baban.
J-Daddy: Sen arkamda durduğun sürece her şey daha iyiye gidiyor gibi hissediyorum Yoongi.
J-Daddy: Seni kalbin kadar kocaman seviyorum.
•
Yoongi dün gecenin ardından Hoseok hakkında asla tahmin edemeyeceği gerçekler öğrenmiş ve sevdiği kahvelinin yüce bir kalbi olduğunun bir kere daha farkına varmıştı.
Ailesiyle asla iç içe olamamış bir çocuk olarak büyümüştü Hoseok. Yalnız kalmak istemediğini haykırdıkça yalnız bırakılmış ve tek başına büyümeye zorlanmıştı.
Belli bir yaşa geldiğinde anne ve babasına bir kere dahi sarılmadan Kore'ye gitmiş ve onlar tarafından asla merak edilmemişti.
Ama Hoseok hiç pişman hissetmemişti.
Ta ki telefonuna gelen birkaç cümlelik o mesaja kadar.
"Babana ilik kanseri tanısı konuldu. Onu görmeye gelmelisin."
"Hatırlar mısın bilmem, ama biz senin aileniz."
Okuduğunda histerik bir kahkaha atmış ve böyle bir durumda bile tüm suçu kendisine atarak sıyrılmaya çalışan annesini es geçerek gece gündüz babasının yanında kalmıştı.
Sürekli onunla konuşmaya çalışmış, yaptıklarına rağmen elini bırakmamıştı.
Yine de hiç sormadı.
Neden böyle büyümek zorunda kaldığını.
Kim bilir, belki babasının vereceği cevabın altında ezilip yok olmaktan korkuyordu.
•
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Heart & Hand • Sope
FanfictionAğzı bozuktu ve fazlasıyla huysuzdu, ama güzel elleri vardı. Bir de, güzel bir kalbi. [2016]
