MUCİZE

RoboKedi(Bölüm 2)

Kara Kedi artık RoboKedi olmuştu.(MultiMedia'daki gibi görünüyor tabii vücudunun diğer yarısı da robot ve daha uzun...)Uğur Böceği ise küpesinin biplemesiyle  eve dönmüştü.Annesi ve babası Çin'den yarın dönecekleri için Tikki ile rahyatça evde dolaşıyordu.Sonra birden ev sarsıldı.Marinette hemen balkona koştu.Bir bina yıkılmıştı.Ve onu yıkan,bir dakika o Kara Kedi'ydi!Ama vücudu dev bir robot şeklindeydi.Herhalde o lanet anlaşmayı kabul etmişti.Ama onun bir suçu yoktu,hepsi Matinette/Uğur Böceği'nin yüzündendi diye düşünüyordu Marinette...
R.K(RoboKedi):Eeee halk, Paris'in biricik kahramanı Uğur Böceği sizi kurtarabilecek mi?Ben söyleyeyim,HAYIR!
Dedi ve kötü kahkahalar atmaya başladı.Sonra da diğer binaları yıkmaya girişti.Marinette ise hemen dönüştü ve olay yerine gitti.
U.B: O kadar emin olma kedicik.
R.B:Ben artık kedicik değil,RoboKedi'yim!
Dedi ve binaların yıkılmasını engelledi.Sonra halka evlerine gitmelerini söyledi.Şimdi o çığlıkların yerini sessizlik almıştı.Sessizlik her zaman korkuturdu Uğur Böceği'ni.Çünkü sessizlik ona göre felaketin habercisiydi.O bu düşüncelere dalmışken RoboKedi ona doğru koşmaya başladı.O ise yoyosunu yüksek bir yere fırlatıp,RoboKedi'nin üstünden atladı.(Not:Yoyonun kopmuş ipi kendi kendine yenilendi.)
(...)
Bir yarım saatlik kovalamacadan sonra  RoboKedi Uğur Böceği'ni yakalamıştı.
U.B:Kara Kedi, neden böyle yapıyorsun?Hani sen bana karşı bir şeyler hissediyordun? İnsan sevdiğine böyle yapar mı?
R.K:Evet,geçmişte sana karşı bir şeyler hissettiğim doğru.Hâlâ da hissediyorum,ama bir değişiklik var...Sana karşı artık aşk değil nefret hissediyorum!Bunca zamandır beni kullanıyordun! Ve en acısı ne biliyor musun?Ben,senin ne kadar bencil ve yalancı olduğunu anlayamayacak kadar salak ve senin beni kullandığını göremeyecek kadar körmüşüm!Şimdi hemen bana mucizeni ver!
U.B:Ama Kara Kedi ben sana aşığım!
R.K:Nasıl hâlâ yalan söylemek için  kendinde yüz buluyorsun?Biliyorum;sen beni hiç sevmedin,sevmiyorsun ve asla sevmeyeceksin.Ben senin için bir hiçtim,artık sen de benim için öylesin.Kara Kedi abimin ölmesiyle sana olan aşkıyla birlikte öldü.Neyse bu kadar konuşma yeter,mucizeni ver artık!
Birden Uğur Böceği'nin gözlerinden yaşlar dökülmeye başladı.RoboKedi'nin sözleri çok ağırına gitmişti.Sonra elleri kulaklarına gitti ve küpelerini çıkardı.Küpeleri RoboKedi'nin açık olan avucuna bıraktı.RoboKedi de onu sertçe yere bıraktı ve gitti.Uğur Böceği'nin Marinette olmasını umursamamıştı.Biraz da olsa kalbi yumuşamamıştı.Tabii demirleşmiş bir kalp,kolay kolay yumuşamaz...Marinette ise oracıkta ağlıyordu.Her göz damlası,canını yakıyordu.RoboKedi'nin sözleri kafasında yankılanıyordu.Artık Kara Kedi yoktu,Tikki yoktu yani Uğur Böceği de yoktu.Birden biri omzuna dokundu.Dolu gözlerle o kişiye doğru baktı;bu Usta Fu'ydu.
U.F:Ne oldu,Uğur Böceği?
M:Mucizemi o-ona *hıçkırık*v-verdim.O-o *hıçkırık*b-benden nefret e-ediyor.
U.F:Kime verdin?
M: RoboKedi'ye.
U.F:Yoksa o Kara Kedi mi?
M: Evet o.Akuma da yüzüğünde.Mucizeyi nasıl kırıp da akumayı çıkaracağız?
U.F:Akuma kendiliğinden çıkmalı ama bunun için öfkesinden daha ağır basacak bir duygusunu ortaya çıkarmalıyız.Mesela sana olan aşkını.
M:Ama artık bana aşık değil ki.
U.F:Tabiki de sana aşık! Hatta sana o kadar aşık ki çok güçlü bir canavar haline geldi.
M: Peki ne yapacağız?
U.F:Bence onu takip edelim.Senin mucizeni aldığına göre şimdi Hawk Moth'a gidiyordur.
RoboKedi ise Usta Fu'nun tahmin ettiği gibi Hawk Moth'a gidiyordu.Ama sonra birden bir evin önünde  durdu.Çünkü bu kendi yaşadığı malikaneydi.Babasının sözleri kafasında yankılandı.O zaman Hawk Moth babasıydı.Avucunun içindeki küpelere baktı.Bu Marinette'in-sonuçta o Uğur Böceği idi- gözünün önüne gelmesine,her söylediği sözün kafasında yankılanmasına sebep oldu.İçinden bir ses "Aşkına bunu yapma,baban gibi kötü olma!" diye fısıldıyordu.Daha sonra Hawk Moth; "Hemen evin en yüksek katına tırman ve bana mucizeyi getir! Yoksa..."
RoboKedi'nin vücudu sıkıştırılmaya başladı.Çok büyük bir acı çekiyordu.
R.K:Hayır!
H.M: Ne demek hayır?
R.K: Şu demek, şimdi o pis böceği yüzüğümden çıkart Gabriel Agreste!
H.M: Çok yanlış yapıyorsun oğlum!Peki benim neden bu aptal mucizeleri istediğimi tahmin edebiliyor musun?Ben söyleyeyim,anneni kurtarmak için!
R.K: Annem...Yaşıyor mu?
H.M: Evet yaşıyor!
R.K: Yalan söylüyorsun,o öldü!Hem de gözlerimin önünde!Yaşasa bile senin böyle kötülük yapmandan memnun olmazdı.Şimdi o böceği çıkart yüzüğümden!
Bunu demesi daha çok acı çekmesine yol açtı.Büyük bir sarsıntı ve gürültüyle dizlerinin üstüne çöktü.İçindeki fısıltılar arttı.Sonra Marinette ve Usta Fu geldi yanına.İlk önce bir rüya zannetti ama gerçekti.Akuma yüzüğün içinden çıktı.Daha sonra başına giren şiddetli bir ağrıyla bayıldı.Marinette hemen yere çömdü ve Kara Kedi'nin başını dizlerinin üstüne koydu.Kısa süre sonra Kara Kedi uyandı ve Marinette'e küpelerini uzattı.
K.K: Geri dönmeni istiyorum böceğim.
M: Ah Kara Kedi birtanesin!Hawk Moth'u yenebilmene sevindim.
K.K: Bende senin Uğur Böceği olmana sevindim.
M: Biliyor musun,Adrien'dan sonra kalbimi sen çalmıştın.
K.K:Ama ben zaten Adrien'ım!
M: O zaman biliyor muydum senin Adrien olduğunu şapşik! Neyse haydi şu Hawk Moth'u alt edelim,Tikki benekler!

.........