graduation||jongin✔

|14| Final

KimJongJong: Hey BlacKill kim?

Chandsome: Arkadaşım.

KimJongJong: Ne kadar şaşırtıcı.
Adı ne?

Chandsome: Neden?

KimJongJong: Bilmiyormuş gibi davranma
Onunla yazıştığımı biliyorsun.

Chandsome: Tamam o zaman.
Küçük bir ipucu vereyim.
Çevremdeki kızlardan biri.
Her sabah yanına giderim.

KimJongJong: Sen sabahları binlerce kızın yanına gidiyorsun.

Chandsome: Ve bir şey daha
Süper kurabiye yapıyor

KimJongJong: Kurabiye yapması çok işime yarayacak gerçekten (!)

Chandsome: Saçlarıyla eğlenmeye bayılır.
Moduna göre boyattığını bile hatırlıyorum.

KimJongJong: Süpersin Chan.
Teşekkürler

Chandsome: Biliyorum.
Söylemene gerek yok.
●○●○●

KimJongJong: hey

BlacKill: Hey

KimJongJong: Nasılsın?

BlacKill: İyiyim. Sen?

KimJongJong: Süper.
Napıyorsun peki?

BlacKill: Saçımı örüyordum. Ama sen yazınca bıraktım.

KimJongJong: Opps üzgünüm.
Örmene devam et.

BlacKill: Sonra da örebilirim.
JongJong

KimJongJong: Efendim?

BlacKill: Sence de fazla uzamadı mı?

KimJongJong: Ne?
Seni bulma işi mi?

BlacKill: Evet.
Bak eğer bana karşı bir şey hissetmiyorsan aramana gerek yok. Ben sadece diğer kızlar gibi şansımı denedim. İstersen şu anda karşına çıkabilirim. Ben sanırım yoruldum.

KimJongJong: Karşıma çık...
Okulun yanındaki parka gel.

BlacKill: Daha sonra..?

KimJongJong: Sana bir şey söyleyeceğim.

BlacKill: Şimdi mi?

KimJongJong: Hemen şimdi.

BlacKill: Tamam.
Sonra her şey bitecek mi?

KimJongJong: Geliyor musun?

BlacKill: Geliyorum

KimJongJong: Bekliyorum.

Bir insan adını bilmediği birine ne kadar bağlanabilirse Jongin de o kadar bağlanmıştı. Parka geldiğinde banka oturdu ve elleriyle oynamaya başladı.

Kısa bir süre sonra parkın sessizliğini koştuğunu belli eden adımlar bozdu. Jongin kafasını kaldırdığında karşısında onu görmeyi beklemiyordu. Ağzından sadece kızın adı çıkmıştı. "Krystal"

Uzun süre birbirlerine baktılar. Sanki ikisi de bir şey söylemek için kelimeleri toparlıyorlardı. Ama ortam hâlâ sessizdi.

"Jongin beni gördüğüne göre ben gidiyorum " dedi küçük kız dolu gözleri ve güçsüz sesiyle. Küçük kız gitmek için arkasını döndüğünde Jongin klişelerden birini gerçekleştirdi ve kızı narin kolundan tuttu. Gerçekten aşkta bazı klişelere yer verilmezse aşk kaybolabilirdi.

"Seni seviyorum" dedi oğlan kızın dolu gözlerine uzunca bakarak. "Emin misin?" Çünkü kız emin değildi oğlanın onu sevdiğine. Oğlan hızla kafasını aşağı yıkarı salladı ve kıza bırakmamak üzere sarıldı.

Şu anda yayımda olan kitaplarımı azaltmak için final yaptım. Diğer kitaplarımda buluşmak dileğiyle. Bu güne kadar yazdığınız bütün yorumlar ve verdiğiniz bütün oylar için teşekkür ederim. Sizi seviyorum