My Recovery Diary

06-06-16

Okee, zoals je waarschijnlijk al hebt gelezen word dit mijn recovery dagboek. Ik heb zelfs mijn naam veranderd ;) *ik heette justwanttobeskinny* en dat wil ik nogsteeds maar ook weer niet. Het is allemaal heel dubbel.

Maar ik zal even vertellen hoe mijn ouders erachter zijn gekomen.
Een hele goede vriendin van mij, heeft zelfmoord geprobeerd te plegen (sorry dat ik dit weer herhaal als je dit leest) maar uiteindelijk na heel lang appen zei ze 'Als jij over ana verteld, vertel ik over mijn zelfmoordpoging'
Uiteindelijk hebben we het dus allebei verteld. Zij aan haar mentor en psycholoog, en ik an de zorgcoordinator van mijn school. (Echt een kreng)

Maarja, ik mocht dat stomme mens echt niet, ze staarde je de hele tijd aan en stelde hele irritante vragen. En toen zei ze aan het eind opeens 'je krijgt een week om alles aan je ouders te vertellen, en als je dat niet doet, doe ik het' !!!!!
Ik was zoooo boos. Vertrouw ik eindelijk iemand, en dan word gelijk mijn hele leven verpest. Maarja na een week had ik dus nog niks verteld, dus na nog een heeeell lang gesprek heeft ze nadat ik weg was mijn ouders gemaild.

Mijn moeder heeft haar gelijk teruggebeld, ze was heel erg geschrokken, en ze hebben daarna nog heel lang gebeld. Mijn moeder moest huilen. En ik voel me echt zo kut en schuldig. Ik wil mijn ouders echt geen verdriet doen.

Maar ik vind alles zo erg dubbel. Ik wil echt heeel graag door met afvallen en mooi dun worden, maar ik ben niet gelukkig, heb het altijd koud (zelfs vandaag toen het 26 graden was fietste ik serieus nog met een jas en een dikke sjaal) slaap slecht, voel me vaak depressief en zo kan ik nog wel even doorgaan.

Mijn moeder heeft toen gelijk de huisarts gebeld, en is vandaag alleen naar haar gegaan om wat dingen af te spreken, en donderdag gaan we samen naar de huisarts. Morgen moet ik trouwens ook weer naar de zorgcoordinator, en ik moest mezelf wegen toen mijn moeder erbij stond...dat vond ik echt eng en heel ongemakkelijk. En ik voelde me zo dik. Ik heb dn ook altijd het gevoel dat iedereen me heel dik vind enzo.

Ana is echt heel sterk nu, maar ik moet zo mee eten met het avondeten...

Ugh.

Maar okee, voordat ik ga eten wil ik weten hoeveel kcal erin zit zoals altijd...maar volgens mij gooit mijn moeder de verpakkingen expres weg zodat ik het niet kan zien. Ik heb het gevoel alsof ik alle controle verlies.

Wow gelijk alweer een heel vrolijk hoofdstuk...haha sorryyyyy

Ehm ik upload morgen wel weer over het avondeten en hoe het gesprek was enzo.

Als iemand trouwens nog tips heeft om van ana af te komen: heel graag.
Okee ik voel me nu echt een dikke verrader. Maar okee.

Ik denk er ook over om een paar vriendinnen op school te vertellen over mijn eetstoornis. Maar ik heb geen idee hoe ik dat nou weer moet doen. Straks vinden ze me gek ofzo. Of veel te dik om een eetstoornis te hebben. Vooral voor dat laatste ben ik een beetje bang. Klinkt heel kinderachtig i know. Maar tips zijn altijd welkom!!! Ik ben er namelijk vandaag mee begonnen. En ik wil nu al stoppen. Oeps.

Nou, tot morgen dan maar weer!

Doeg♡♡♡