Mending A Broken Heart

Prologue

Ilang luha pa ba ang sasayangin ko..

Ilang gabi pa ba akong iiyak..

Ganito ba talaga pag nagmahal ka? Di ba pwedeng iwasan ang masaktan?

Minahal mo ng lubosan ngunit sinaktan ka lang..

Ganon na ba talaga ang henerasyon ngayon? Puro pagpapa-asa at kasinugalingan?

Minsan napapaisip nalang ako paano kabaliktaran ang nangyari, ako yung mananakit at ako yung mang-iiwan.

Matutuwa ba sya o iiyak katulad ko....

Would I stay the same kung nasaktan na ako? .. Magiging martyr nalang ba ako? Because I know for sure, na ako lang ang masasaktan.... I hate to admit it, pero naging desperada ako just because of him. Begging him to come back and be with me again. Ginago na nga pinipilit ko pa rin ang sarili ko sa kanya. Tanga lang din noh? Di na ako nahiya...

But of course, natuto na ako. Sooner, i'll have my revenge.

But what if that plan wont work? I'm weak inside. Trying to be strong everytime na makakasalubong ko sila. Pretending and faking smile isn't easy.

Those memories we shared, those sweet conversation we had. Oh, those days was fun, was unforgettable.

Pero nararamdaman din ba niya yung sakit at poot na nararamdaman ko ngayon? Pilitin ko mang limutin sya may mga bagay parin na nagpapaalala sakin. Yung mga memories namin na dapat ko na sanang limutin ngunit paulit-ulit pa rin itong nag-flashback sa isip ko. Luhang di ko mapigilan bigla-bigla nalang tumutulo, pati luha traydor .

Hindi niyo ko masisi kung ako'y nagbago. Minsan din ako'y nasaktan,lumuluha, pero tapos na yun andito ako para buksan ang bagong pahina ng storya ko at magsimulang muli.

please support guys!