ONE SHOT: I am Mrs. Lu at the age of 16? [EXO Luhan Fan Fiction]

P R O L O U G E

Paano kung at the age of 16 ikakasal ka na?

Sa taong napakalapit sayo.

Sa taong nandyan lagi sa tabi mo.

Sa taong itunuring mo ng kapatid.

Sa taong bestfriend mo.

May magbabago ba sa turingan niyo?

Magiging komportable ba kayo?

O matututunan niyong mahalin ang isa't isa higit pa sa inakala niyo?

Ako si Kei Lee. 16 years old. 4th year Highschool. Korean.

Bestfriend ko si Lu Han. Half Chinese, half Korean. 17 years old. 1st year college.

Dito magsisimula ang lahat..........

---------------

KEI'S POV

"Anak bilisan mo! Malelate kana!" sigaw ni eomma sa baba

"Ne eomma! Pababa na!" sagot ko

"Nandito na si Luhan! Ihahatid ka daw niya!"

Hala si Han naghihintay na patay! Kailangan bilisan. Double time Kei!

Tumakbo na ko pababa ng hagdan dahil sa pagmamadali.

Pero.....

"Aaaaahhhhh!" sigaw ko. Nadulas kasi ako. (T_____T)

Pero bakit parang hindi ko maramdaman yung sahig?

(-_____-)

(-_____O)

(O_____-)

(O_____O)

"H-Han?" mahina kong sabi

"Ne, ako nga Kei. *smirk*" sagot naman niya

"Hehe. Gomawo. P-pwede mo na kong ibaba." nahihiya kong sabi

"Auntie aalis na po kami ni Kei." paalam ni Han kay mama

"Kei anak, hindi ka pa nagaalmusal."

"Aish. Oo nga pala. Late na kami eomma. Sa school na lang po ako kakain. Annyeong!" paalam ko kay eomma

"Sige ingat kayo!"

***

Kumakain kami ni Han sa canteen. Lunch break kasi namin. Hindi po kami magkaklase ah. Hehe.

Matagal na kaming magkaibigan ni Han or should I say Luhan. Bestfriends kami since birth. Yung family niya at family ko ay magbusiness partners.

"Ay onga pala Kei. Pupunta daw kayo sa bahay mamaya sabi ni Appa." sabi ni Han

"Waeyo? Kasama talaga ako?" sagot ko sa kanya

"Yep. Ayun ang sabi sakin."

"Arasso. Sabay ba tayo pupunta dun? O sasabay ako kina eomma?"

"Ani, hindi kita mahahatid. Sina auntie ang kasabay mo."

"Ne, arasso."

Bakit kaya kami pinapapunta sa bahay nila Han? Baka may occassion? Or business matters? Well it' normal naman.

Uwian na namin. Nauna na umuwi si Han sa kanila. Tinawagan na kasi siya ni auntie, yung mommy niya.

Hinihintay ko na lang ngayon yung driver namin para makauwi na rin ako. Pupunta pa kami kina Han diba.

Pagkauwi ko wala pang tao. Pero mamaya nandito na rin sina eomma at appa.

Only child lang po ako. Kaya medyo boring ang life. Buti nga nandyan si Luhan eh. Para na rin akong nagkaroon ng kapatid. (^_____^)