7 ตำนานสยองขวัญในโรงเรียน

ตอนที่ 1 ห้องดนตรีไทย

เรื่องนี้เป็นเรื่องจากคุณพนิดา คุณพนิดาเล่าว่า ตอนที่เธอเรียนอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 เธอมีโอกาสได้อยู่ชมรมดนตรีไทย ซึ่งที่เธอเข้าชมรมนี้ เหตุผลเดียวก็คือ ต้องการมีการเข้าแถวในตอนเช้า เพราะว่าตอนเช้าที่โรงเรียนของเธอจะเข้าแถวกลางแดดซึ่งค่อนข้างที่จะร้อนมาก ตอนที่เธออยู่ชมรมดนตรีไทย เธอก็ไม่ได้ทำอะไรมาก เพราะว่า ในชมรมมีตัวจริงอยู่แล้ว ไม่ว่าจะเป็นระนาด ฆ้อง กลอง หรือเครื่องดนตรีอื่นๆ ก็มีตัวจริงเขาเล่นอยู่แล้ว แล้วเขาก็เล่นเก่งด้วยสิ เส้นเธอเป็นแค่ตัวสำรอง ไม่เคยได้แสดงจริงเลยสักครั้ง ซ้อมก็ไม่ค่อยได้ซ้อม เพียงว่าพนิดาแค่ต้องการมีแถวและหลบแดด เรื่องที่พนิดาเล่าต่อจากนั้นคือ เธอเล่าว่า ช่วงเทอม 2 ทางชมรม จัดการเข้าค่ายขึ้น ซึ่งต้องมาค้างแรมที่โรงเรียน เธอดีใจมากที่จะได้อยู่ค้างคืนกับเพื่อนๆ วันเข้าค่าย ครูให้ไปรวมตัวกันตอน 8 โมงเช้า ภานิดาไปถึงประมาณ 7 โมงครึ่ง ซึ่งตอนที่เธอไปถึง คุณครูและเพื่อนคนอื่นๆรวมทั้งรุ่นพี่มากันหมดแล้ว เขาไม่ค่อยซีเรียสมากเท่าไหร่ เพราะว่ายังไงก็ต้องค้างที่โรงเรียน ช่วงเช้าทำกิจกรรมธรรมดา จัดแถว จับกลุ่ม แล้วก็ไปกินข้าว เธอได้อยู่กับรุ่นพี่ที่เป็นนางรำและรุ่นพี่ที่เรียนระนาด 2-3 คนนอกนั้นเป็นรุ่นเดียวกันหมด เธอบอกว่าตอนนั้นเธอดีใจมาก เพราะว่า กลุ่มเธอนั้นมีรุ่นเดียวกันค่อนข้างที่จะเยอะ พอตกบ่าย อาจารย์ให้ไปรวมตัวกันที่หอประชุม เพื่อที่จะกล่าวอะไร ทุกคนไม่ได้ความว่าครูกับอะไรบ้าง รู้แค่ว่าให้เอาของขึ้นไปไว้บนห้องดนตรี ครูของเธอบอกว่า ให้นักเรียนชาย นอนที่ห้องดนตรี ส่วนนักเรียนหญิง นอนที่ห้องพักครู เพราะว่า ห้องดนตรีไทยค่อนข้างเงียบและมืด
พนิดาเล่าว่าหลังจากนี้แหละที่เกิดเรื่องพวกนักเรียนชายตอนนอนเที่ยวเอารองเท้าขึ้นไปไว้บนระนาดบนเครื่องดนตรีไทยตอนช่วงหัวค่ำก็ยังไม่ได้เกิดอะไรขึ้นเพราะว่าช่วงหัวค่ำมีกิจกรรมกิจกรรมได้จัดขึ้นอยู่ที่หอประชุมด้านล่างเป็นหอเล็กๆเป็นลานกิจกรรมเล็กๆ หลังจากเสร็จจากกิจกรรม ภาคดึกแล้ว อาจารย์ได้ปล่อยให้ นักเรียนไปนอน หลังจากที่อาจารย์บอกว่าให้ไปนอนได้ อยู่ๆไฟก็ดับ มืดไปหมดทั้งอาคาร ทันใดนั้นเอง ได้ยินเสียง ดนตรีไทย แว่วออกมาจากห้องดนตรีไทยด้านบน เสียงบรรเลงเพลง น่าขนลุกมาก นักเรียนต่างฝ่ายต่างกรี๊ด อาจารย์ก็เช่นกัน พนิดาหันไปกระโดดกอดกับเพื่อนข้างๆ มีเสียงหนึ่งที่หวีดร้องขึ้นมา เป็นเสียงของนักเรียนหญิง ทุกคนหันตามไปมอง เห็นเธอที่อยู่ตรงบันได ที่ตรงบันไดนั่นเอง มีเงาตะคุ่มตะคุ่มอยู่ เป็นไงเพศหญิงหรือเพศชายก็หาทราบไม่ อาจารย์เลยวิ่งขึ้นไปดู ทันใดนั้นเอง อาจารย์ก็ตกบันไดมาขั้นหนึ่งคล้ายกับคนตกใจ ทุกคนกลัวมากตอนนั้น คืนนั้นไม่มีใครกล้าหลับ เพราะกลัว เวลาผ่านไปสักพัก ทุกอย่างก็สงบลง คืนนั้นนักเรียนชายไม่กล้านอนที่ห้องดนตรีอาจารย์จึงให้ไปเก็บของลงมาจากห้องดนตรี คืนแรกก็เกือบจะไม่รอดแล้ว พอวันรุ่งขึ้น อาจารย์ได้นิมนต์พระ มาเรียกขวัญนักเรียนทุกคน

โปรดติดตามตอนต่อไป