Gano ba kahirap magmove on?
Sabi nila mahirap eh. Hindi ko pa naman nararanasan yan. NBSB ako eh. Presidente ako dun. Saka may karapatan ba akong magsulat ng tungkol dito kung hindi ko pa naman nararanasan? Okay lang naman diba?
Even if I haven't got any of the slightest idea on this subject I may have some ideas that may help.
Una,
Wag niyong iiwasan. :))) Kase paginiiwasan niyo kase mas naiisip niyo eh. Ewan ko lang hahaha.
Pangalawa,
Wag magmadali. Yung iba kase napapansin ko, ilang weeks pa lang inis na inis na sa sarili nila bakit daw hindi sila makalimot. Tss. Payo ko lang. Wag magmadali. Take your time.
Pangatlo,
Always think positive, kahit negative yung naiisip niyo. Isipin niyo yung word mismo. 'POSITIVE' nyahahahaha nababaliw nako.
Pangapat,
Love yourself. Understandable na magmukmok ka, okay yun and all, but still... fix yourself. Okay na ipakita ang weakness, ipakita mo na nasasaktan ka. Mas maganda na yun kaysa maging plastik.
Panglima,
Tignan mo si Mr. Sun. Gayahin mo ang araw. Siya ang magtuturo sayo kung pano magmove on. Siya ang pinakamagaling magmove on. Gets mo?
Haaay lima lang yan at hindi ko alam kung makakatulong yan sa inyo pero I hope sooo. Sa mga broken hearted diyan. Alam kong masakit, pero hindi lang naman kayo ang nasasaktan. Sa ginagawa niyong pagiyak, pagmumukomok, at sa mga hindi pag-aalaga sa sarili. May nasasaktan ding iba na mahal na mahal kayo. Nandito pa naman yung pamilya niyo, mga kaibigan. :) Isang tao lang yung nangiwan sa inyo, isa lang.
Nyak ang corny ko sa mga pinagsasabi ko. May nabasa kase ako sa MB eh. Naman. Hindi ko alam kung makakatulong yan dahil hindi ko din naman talaga alam kung ano yung pakiramdam, pero ginawa ko pa din dahil nais kong tumulong. At sana nga nakatulong ako diba?
This is Z.
