Love me {voltooid!}

London

Toen ik bijna kapot vroor begonnen we te dalen. We kwamen tot stilstand in een klein straatje waar ik nog nooit was geweest. Langzaam gleden we van de beesten af. Ik probeerde het paard nog even te aaien maar dat was best lastig.
"Hier heen jongens!" Riep Harry. Hij opende de deur van een oude telefoon cel. "Wat moeten we dat nou weer?" Vroeg ik verbaast. "Stel tof niet zo veel vragen, Sophie!" Zei Ginny geïrriteerd. "Als iemand mij nou eens fatsoenlijk uitlegt wat er aan de hand is hoef ik al die vragen niet te stellen!" Riep ik kwaad. Harry zuchtte. "Mijn peetvader word op dit moment gemarteld door Voldemort, dus kunnen we een beetje opschieten!" Ik kromp een beetje in bij het horen van die naam. "Stel je niet aan en loop door!" Zuchtte Hermelien. We schuifelde het telefoon hokje binnen. Het werd heel erg proppen en ik werd tegen de muur gedrukt door Marcel. "Welkom bij het ministerie van tover kunst. Uw naam en de reden van uw bezoek, graag." Zei een koele vrouwenstem. "Harry Potter, Ron Wemel, Hermelien Griffel, Ginny Wemel, Marcel Lubbermans, Loena leeflang en Sophie Smith." Zei Harry vlug. "We willen iemand redden, tenzij het ministerie dat eerder kan doen!"
"Dank u." Zei de vrouwenstem. "Bezoekers, neem uw badge mee en bevestig hem op uw gewaad. Rinkelend vielen er een paar badges uit het vakje waar normaal wissel geld uit kwam. Hermelien deelde de zilveren badges uit en ik keek er naar Sophie Smith, reddingsmissie. Ik slikte. Reddingsmissie? Lucius trekt me waarschijnlijk gelijk mee naar de dood doeners. De vrouw brabbelde nog iets over onze toverstokken, maar ik was te druk bezig met mijn gedachten dat ik alles even vergeten was. Het hokje ging met een krakend geluid naar beneden. We renden door de gangen heen en na een tijdje stonden we voor een grote deur. "Hier is het." Mompelde Harry. Hij trok een enorme deur open en een vaag blauw licht kwam uit de opening. Hij versnelde zijn pas. Overal stonden grote kasten met glazen bollen. Het was alsof er een soort blauwe mist in dreef. We liepen langs een paar rijen. En ineens stond Harry stil. "Hij had hier moeten zijn!" Mopperde hij. Ik keek om mij heen. Het valt me nu pas op dat er overal namen op staan. Ook Marcel keek om zich heen. "H-Harry?" Zij hij onzeker. Harry draaide zich op en keek Marcel aan. "J-Je naam staat hier op." Harry liep verbaasd naar de bol. Hij bestudeerde het ding en pakte hem vervolgen voorzichtig op. Er rees een gedaante op uit de bol. Ik herkende de vrouw vaag maar wist niet waarvan. Ze begon te praten maar verstond er geen woord van.
"Meneer Potter." Ik kromp in een. Die stem was mij maar al te bekend.